You're my everything. And that will never change! [72]

..
Ik keek op de klok hoelaat het was. Shit! Half 11.
“Jongens, we moeten gaan. Ik had om 10 uur op school moeten zijn.”
“Dan moeten we maar snel gaan.” Zei Bill.
We namen afscheid van Gustav en Tom en Bill brachten me naar school.
“Niet vergeten, hè. Half 3, Anna en om half 4 mij.”
“Neenee, we staan hierzo om half 4.” Zei Tom.
Ik gaf hem snel een zoen op zijn mond en Bill eentje op zijn wang.
Daarna rende ik snel de school binnen. Op naar mijn les.
De dag was vreselijk. Mijn vader had naar school gebeld en had het hele verhaal over mijn moeder verteld.
Nu kreeg ik dus van iedereen te horen hoe erg ze het wel niet voor me vonden. En dat ze me sterk vonden dat ik toch gewoon naar school ben gegaan.
De leraar maakte er dan ook geen probleem van dat ik een 10 minuten voordat de bel ging, het lokaal inkwam.
Ik had dus netjes een briefje gehaald, was het dus weer niet nodig.
Ik kon niet wachten totdat het half 4 was en ik weer naar huis mocht.