You're my everything. And that will never change! [60]

..
“Ik was al overgestoken en jij en Georg staken pas net over. En toen heeft een auto jullie geschept.” Vertelde Bill.
“Oké, en hoe is het met Georg?”
“Gisteravond toen de dokter belde zei hij dat Georg’s toestand kritiek was. Dus het zal wel niet goed met hem gaan. De dokter zei gister nadat jullie onderzocht waren dat als jullie binnen 5 dagen niet wakker worden, het waarschijnlijk niet zouden redden.” Zei ik.
“Oh.” Was het enige wat Gustav zei.
“Wie is dat?” vroeg ik toen ik naar dat meisje knikte.
“Oh, dat is Esmee.” Zei Gustav.
De ouders van Esmee waren alweer naar huis gegaan. En ze zat nu een tijdschrift te lezen.
“Esmee! Kom eens.” Wenkte Gustav haar.
Esmee keek op, legde haar tijdschrift weg en kwam naar ons toegelopen. “Ja?”
“Ik wou je vragen om er gezellig bij te komen zitten. Anders is het zo ongezellig voor jou.”
Gustav schoof een stukje op, zodat Esmee op het bed kon gaan zitten en geen stoel hoefde te pakken.
“Dit zijn trouwens Leande, Tom en Bill. Maar hun ken je waarschijnlijk wel.” Hij wees ons een voor een aan.
“Natuurlijk ken ik die.” Ze knikte even naar ons.