Two

Zayn


Zuchtend laat ik me neerzakken naast Harry en staar levenloos voor me uit. Ik snap het gewoon niet. Ik dacht echt dat Lisa en ik voor elkaar gemaakt waren. Alles leek zo perfect. Waarom had ze niet genoeg aan mij? Er spoken echt miljoenen vragen door mijn hoofd die waarschijnlijk onbeantwoord gaan blijven. Er ontsnapt weer een zucht. Ik zou bijna willen zuchten omdat ik zo veel zucht. 'I know it sucks, Zayn. But there are a lot of other girls and I'm sure you'll find the one, just not now. Just forget about Lisa. She's stupid voor breaking up with you.' Ik kijk Harry dankbaar aan en zet me wat rechter. Hij had wel gelijk, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. 'Show her what's she's missing', gaat hij verder. Fronsend kijk ik hem aan. 'Huh?' -'Wel, wees gewoon jezelf en laat haar niet zien dat je down bent.' Dat is het laatste wat hij zegt aangezien de leerkracht net binnenkomt en niemand zin heeft in straf. Tijdens de les denk ik na over wat Harry zei. Misschien heeft hij wel gelijk. Ik moet haar laten inzien dat het dom was van haar om me te dumpen door me om m'n best te gedragen, spreek ik mezelf toe.

"Wil je bij hun gaan zitten?' vraagt Louis terwijl hij naar de tafel wijst waar Lisa en Hannah zitten. Eerlijk gezegd was dat wel de laatste plaats waar ik nu wou zijn, maar het zijn ten slotte ook de vrienden van de jongens, dus knik ik maar. 'Hey', begroet Hannah ons glimlachend terwijl ze vanuit haar ooghoek naar Lisa kijkt. Ze hadden niet gedacht dat we hier zouden komen zitten, denk ik. Nouja, we, ik dan. Na een aantal minuten is iedereen in gesprek met elkaar maar ik zwijg. Ik heb geen zin om te doen alsof er niks gebeurd is, want er is wél iets gebeurd, iets wat me heel erg kwetst. Ik heb de jongens niet verteld dat ze me bedrogen heeft, alleen dat ze me gedumpt heeft. Ik wilde het wel vertellen, maar ik vond het te beschamend. De vraag 'waarom' spookt nog steeds door mijn hoofd. Was ik niet lief genoeg? Of attent genoeg? Gaf ik haar niet genoeg aandacht? Ik zucht even onopgemerkt en kijk dan even de tafel rond. Straks lag gewoon alles aan mij. Ik word uit mijn gedachte gehaald door de jongens die opeens hard beginnen te lachen. Ik doe de moeite niet eens om te vragen wat er is en kauw verder op mijn broodje terwijl ik voor me uit staar. 'Gaat het wel?' fluistert Hannah dan. Zachtjes en onopvallend knik ik terwijl ik een glimlach forceer. Het liefst wil ik nu gewoon naar huis.