We can't live together, Tom. Or maybe we can... 38


Vorige keer:
Een glimlach verschijnt even op mijn gezicht, maar verdwijnt alweer gauw. 'Kom, ga terug naar binnen en maak het goed met Tom', zegt hij. Ik kijk hem dankbaar aan en knuffel hem. Hij knuffelt even terug en laat me dan los. Hij knikt naar de deur en kijkt me bemoedigend aan. Ik kijk even terug en doe dan de deur open. Ik ga terug naar binnen en zie Tom met zijn rug naar me toe zitten. Ik kuch even. Tom draait zijn hoofd om, maar kijkt terug voor zich, wanneer hij merkt dat ik het ben. Ik ga naar hem toe en hurk voor hem neer. Zijn gezicht verbergt hij in zijn handen.
'Tom, ik... sorry, Tom. Ik had niet zo dom mogen doen', mompel ik. Hij kijkt me aan, schud zijn hoofd en staat dan recht. Hij gaat langs de achterdeur naar de tuin. Ik kijk hem na en niet veel later vloeien de eerste tranen over mijn wangen. Bill komt naast me zitten en helpt me recht.
'Laat hem maar even. Ik ga straks wel met hem praten', zegt hij dan. Ik veeg mijn tranen weg en knik. Ik ga de woonkamer uit en ga de trap op naar boven. Niet Tom zijn kamer. Nee. De logeerkamer.

Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.

Reageer (15)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen