You're my everything. And that will never change! [54]

..
We zaten net een film te kijken toen de deurbel ging.
“Daar zal je mama hebben, Anna.” Zei ik en ik drukte de film op pauze. Anna deed de voordeur al open.
“Mama!” riep ze.
Christa tilde Anna op.
“Hoi meissie van me. Hoe is het?”
“Goed.”
“Mooi zo. Hoi Leande. Ook alles goed?”
“Niet echt.”
“Hoezo niet?”
Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik aan Gustav en Georg dacht. “Gustav en Georg zijn vanmiddag aangereden. Ze liggen op de IC in het ziekenhuis.”
“Oh, wat erg.”
“Ja, maar hoe is het met uw moeder? Wat heeft ze?” vroeg ik om snel van onderwerp te veranderen.
“Weten we niet. De dokter zou vanavond langs komen. We zullen het straks wel te horen krijgen.”
“Oké.”
“Nou Anna, heel veel plezier. En Leande, sterkte en we zijn maandag waarschijnlijk wel weer terug. Anders bellen we wel. Doe de groeten aan je ouders als ze terug zijn.” Christa zette de spullen in de gang en liep toen terug naar de auto waar Richard op haar wachtte.
“Ja, zal ik doen. Sterkte.”
Christa zwaaide nog een keer, stapte toen de auto in en reden toeterend weg.
We liepen terug naar de woonkamer. Ik ging bij Tom op schoot zitten, kroop dicht tegen hem aan en keken de film af.