You're my everything. And that will never change! [53]

Tenzij...
“Als je Tom uit mijn bed kan krijgen wel.” Lachte ik.
Tom hoorde zijn naam en keek op. “Wat is er met mij?” vroeg hij. Hij had een pak vla beet, zette hem op tafel en pakte de schaaltjes uit de kast.
“Dat je ergens anders moet gaan slapen vannacht omdat Anna bij mij wil slapen.” Ik ging aan tafel zitten en vulde de schaaltjes met vla die Tom op de tafel had gezet.
“Kan je mooi bij Bill op zolder. Hij ligt er nu toch zo alleen.” Ik zette een schaaltje vla voor de neus van Tom, Bill en Anna.
“Passen we er niet met zijn drieën in?” vroeg Tom.
“Dat past never nooit. Tenzij…”
“Tenzij?”
“Tenzij we in mijn ouders bed gaan. Die zijn er toch niet en dat bed is zo groot dat Bill er ook nog bij past. Dan ligt hij ook niet zo alleen.”
“Ja. Laten we dat doen. Wat vind jij, Bill?” vroeg Tom.
“Ach, ik vind het best. Ik slaap toch.”
“Mooi.” We aten onze vla op en ruimde de afwas in de vaatwasser op.