You're my everything. And that will never change! [47]

..
“Hoe gaat het met ze?” vroeg Tom.
“Hun hartslagen kloppen nog. Verder weten we het niet.” Zei Bill.
Anna begon te huilen en strekte haar armen naar mij uit. Ik nam haar van Tom over en probeerde haar te troosten.
Er kwam een ambulancebroeder aangelopen. “Er mag 1 iemand mee met de ambulance. Graag iemand die erbij was toen het gebeurde.”
“Ga jij maar, Bill. Jij was erbij. We rijden er met de auto wel achteraan.” Zei Tom.
De ambulancebroeder en Bill liepen richting de ambulance.
“Kom, dan gaan we naar de auto.” Tom pakte mijn hand beet en we liepen naad de auto. Ik ging samen met Anna achterin zitten want ze was nog niet helemaal rustig. Tom ging achter het stuur zitten, keek even over zijn schouder naar ons en reden toen naar het ziekenhuis.