You're my everything. And that will never change! [46]

Bill, what's wrong.
“Bill, wat is er?” vroeg ik.
“Jullie moeten meekomen. Georg en Gustav zijn aangereden.” Zei Bill hijgend van het rennen.
“Anna, houd me goed vast.” Zei Tom.
Anna klemde zich stevig vast aan Tom. We renden snel naar de plek waar Georg en Gustav waren aangereden. Er stonden een groepje mensen om hen heen. We duwden ons erdoor en knielden bij hen neer. Bill praatte met een man en even later liep de man weg.
“De ambulance is onderweg.” Zei Bill terwijl hij naast mij neer knielde.
Bij Gustav zijn slaap zat een wond die behoorlijk bloedde. Verder had hij alleen wat schrammen op zijn armen. Zover we het zo konden zien. Ik had er natuurlijk geen verstand van. Ik pakte zijn pols en probeerde zijn hartslag te vinden.
Gelukkig, zijn hart klopte nog.
Ik keek naar Georg. Zijn arm zag er slecht uit. Er zat een diepe snee in zijn bovenarm die ook aardig bloedde.
Na een paar minuten kwam gelukkig de ambulance aanrijden.
De ambulancebroeders renden met de brancards naar Gustav en Georg. We gingen bij Tom en Anna staan, die een stukje verderop stonden.
REACTIONEN BITTE. VERDER OF NIET???