You're my everything. And that will never change! [24]

Gehen wir nach Hause
Bill zat samen met Anna op de wipwap aan de ene kant, Georg aan de andere kant.
“Oké, dat ziet er echt mongolisch uit.” Riep ik toen we de speeltuin inliepen.
“Zo, en waar komen jullie vandaan?” vroeg Bill.
Hij stapte samen met Anna van de wipwap af en daardoor knalde Georg naar beneden. We begonnen te lachen terwijl Georg naast de wipwap viel.
“Ja, lach maar.” Zei hij terwijl hij opstond. “Bedankt Bill, nu doet mijn rug pijn.”
“Graag gedaan.” Bill stak zijn tong uit richting Georg. “Maar waar bleven jullie?”
“We moesten nog wat bespreken. Kom Anna, we gaan op de schommel.” Zei ik.
“JA!” Anna huppelde al naar de schommel toe. Ik ging op de schommel zitten en zette Anna op mijn schoot.
“Wel goed beethouden hè.” Zei ik.
“Ja.” Ze pakt de touwen goed vast. Ik zette me af van de grond. Opeens hoefde ik geen kracht meer te zetten om hoger te gaan want Gustav duwde ons. Anna kraaide van plezier. Gustav ging naast de schommel staan en wachtte totdat de schommel was uitgeschommeld.
“Gaan we naar huis?” vroeg Anna toen we weer naast de schommel stonden.
REACTIONEN BITTE!!!