069 Katie Jane Adams

Als de bel gaat weten we niet hoe snel we uit dit lokaal moeten rennen.
Ik kan Faye maar nét bij houden, maar dan ook echt net. We rennen ongeveer door de gangen richting het kantoor van de directeur.
Als je niet zou weten waarom we zo snel rennen, zou je denken dat we zo snel mogelijk naar de volgende les willen.
Ik heb geen idee of iemand dat doet, rennen naar het lokaal omdat je zin hebt in de volgende les.
Als we richting de trap rennen, ga ik langzamer lopen. Ik wil niet met gebroken benen aan de onderkant van de trap liggen.
We zijn volgens mij echt heel snel, want de gangen zijn nu pas aan het volstromen.
Ik loop snel de trap af, wat maar net goed gaat. Vlak voor het einde struikel ik bijna over mijn eigen benen. Hoe genânt?
Gelukkig heeft niemand het gezien, en ik loop snel de laatste treden af.
Faye loopt nog steeds heel snel, en nu kan ik haar niet meer bijhouden.
Doordat ik net langzamer ging lopen, is ze een stuk op me vooruit geraakt, waardoor ze nu al bijna aan het eind van de gang is, en ik pas aan het begin.
Ik zie dat Faye wat langzamer gaat lopen, omdat ze waarschijnlijk merkt dat ik niet meer zo vlak achter haar loop.
Ik ga juist wat sneller lopen, om weer wat dichter bij Faye te komen.
Als ik eindelijk bij haar ben, stop ik met lopen en zucht ik even.
Faye kijkt me verbaasd aan. “Ben je nu al moe? We liepen maar een klein stukje?” zegt ze.
Ik kijk haar even ongelovig aan. “We renden zo wat door de hele school, denk je dat ik dan niet moe ben?”
Faye schud eigenwijs haar hoofd. “Nee, ik dacht dat je nog vol energie zou zitten.” zegt ze sarcastisch.
Ik grinnik even. “Maar ik had niet verwacht dat je zo moe zou zijn.” zegt ze daarna weer serieus.
Ik haal mijn schouders op. “Ik heb geen goede conditie weet je wel?”
“Ach, never mind. We moeten nog maar een gang doorlopen, en dan zijn we er al.” zegt ze.
Ik hoor de bel weer gaan, dat betekend dat het les uur is begonnen. Ach, het is toch maar gym. Dat kan je makkelijk voor een keertje missen.
We lopen weer door, en een paar seconden later zijn we al bij het kantoortje aan gekomen.
Ik hoor mensen praten, dus waarschijnlijk moeten we even wachten.
Ik ga zitten op de daarvoor bestemde stoelen, en ik zet mijn tas met een zucht neer.
Hoewel ik nooit alle nodige boeken mee neem, is mijn tas toch iedere dag zwaar.
Ik heb echt medelijden met alle kinderen die wél al hun boeken mee nemen.
Ik pak snel mijn iPhone, om nog even Harry te smsen, voordat we zo meteen naar binnen moeten.

Hazza, Faye and I are going to get permission for earlier exams from our director. Wish us luck! xx your girl

Nadat ik het heb verzonden stop ik mijn iPhone weer weg.
De stemmen praten nog door, in het kantoor, dus we zullen nog wel even moeten wachten.
“Ik hoop dat het ons lukt.” zucht Faye. “Vast wel, gewoon een beetje slijmen en een leuk verhaal erbij vertellen.” zeg ik. “I hope so.” mompelt ze.
Opeens stoppen de stemmen met praten. Ik zie de deurklink bewegen, en hij gaat langzaam open. Er komen twee mensen uitgelopen, twee mensen die ik hier echt totaal níét hier had verwacht.

Wie zullen dat zijn? 10 kudo's is een nieuw stukje, en in dat stukje kom je het allemaal te weten! (: Ik ben vandaag om 11:20 uit, of om 12:10, maar ik ga lunchen bij de mac, en daarna cupcakes maken bij een vriendin voor het kerstontbijt morgen. Het stukje komt dus waarschijnlijk later in de middag als er 10 kudo's zijn/. TROUWENS, THE WANTED VOLGT ME OP TWITTER! Dat moest ik even zeggen :') Ik tweette ze alleen 'can you please follow me?' en ze volgden me! (: Ik ben niet heel erg fan - helemaal niet - van ze, maar dit vind ik toch wel heel leuk haha (: xx