Hoofdstuk 56

Voetje voor voetje liep ik langzaam de trap af. Halverwege werd ik tegen gehouden, door een hand op mijn schouder. Langzaam wierp ik een blik over mijn schouder, terwijl ik eigenlijk al wist wie er stond. Ik glimlachte breed naar mijn vader, die achter me stond. Ik pakte zijn hand en liep langzaam de laatste treden af. Ik drukte een kus op mijn vaders wang en pakte Freds uitgestoken hand. ‘Je ziet er prachtig uit Luce,’ fluistert Fred. Ik glimlach voorzichtig. ‘Bedankt Fred. Jij ook.’ Voorzichtig pakt Fred mijn hand. ‘Ik heb nog iets voor je.’ Vragend kijk ik hem aan. Hij haalt een doorzichtig doosje te voorschijn. Daarin ligt een corsage van paarse rozen. Voorzichtig maakt Fred hem vast om mijn pols. ‘Hij is prachtig,’fluister ik. ‘En past mooi bij je gewaad.’ Ik prik hem even in zijn buik. Fred heeft zo’n zelfde roos, op zijn gewaad gespeld zag ik nu. Fred stak zijn arm naar me uit, die ik glimlachend aan pakte. Ik liet me door hem mee begeleiden, naar de zaal. Voor de zaal stonden we even stil. ‘Wauw,’ mompelde Fred naast me. ‘Inderdaad wauw.’ Ze hadden er echt iets moois van gemaakt, wat ik eigenlijk ook wel verwacht had. Overal hingen en stonden bloemen. En alles was in de kleur blauw, mijn vaders lievelingskleur. Er hingen slingers en op lange tafels, met witte tafelkleden, stonden hapjes en drankjes. Ik glimlachte breed. Ik sleurde Fred verder de zaal in, zodat ik alles in me op kon nemen. Muziek speelden hard en overal waren stelletjes aan het dansen. Ik stond glimlachend om me heen te kijken, toen er een langzaam nummer werd gespeeld. Fred boog als een echte heer en stak zijn hand naar me uit. ‘Mag ik deze dans van u? Edele vrouwe.’ Ik giechelde even. ‘Maar natuurlijk mag u deze dans, edele here.’ Fred grinnikte even en pakte mijn hand. Ik liet me door hem mee trekken. Fred legde zijn hand op mijn rug, maar ikzelf kon maar net bij zijn nek. ‘Waarom ben je nou zo lang?’ Klaagde ik. ‘Ik had toch hakken aan moeten trekken.’ Door mijn opmerking moest Fred lachen en ik kon een glimlach niet onderdrukken. ‘Weet je ik kan eigenlijk helemaal niet dansen,’ zei ik onzeker terwijl ik Freds voeten probeerden te volgen. ‘Volg mij maar, dan lukt het je wel.’ Ik volgde zijn voeten en merkte dat het eigenlijk vanzelf ging. Fred was Fred niet geweest, als hij me niet heel veel gekke bewegen liet maken. Op zich voelde ik me best ongemakkelijk, tussen alle grote derde klassen en hoger. Eigenlijk leek het helemaal niemand uit te maken, dat er maar één eerstejaars tussen schuifelde. Het leek ook niet op te vallen, terwijl ik toch duidelijk de kleinste was. Ik danste lachend met Fred en het bleek helemaal niet zo moeilijk te zijn. ‘Hé kijk daar is Perkamentus,’ zegt Fred. ‘ Ik ben hier eierdoos,’ antwoord ik droogjes. ‘Nee andere Perkamentus. Jouw vaderfiguur Perkamentus kleine.’ ‘Ooh echt?’ ‘Nee, anders zeg ik dat toch niet!’ Lachend laat ik mijn ogen de zaal afspeuren. En daar stond hij inderdaad, met zijn blauwe kijkers de zaal rond speurend. Hij glimlachte toen hij mijn blik ving en ik glimlachte even terug. Ik lachte even en schudde mijn hoofd. ‘Luce?’ ‘Hmm?’ Mompelde ik. ‘Je vader kijkt naar ons.’ ‘Oh grappig,’ zeg ik. En ik speur de zaal nog een keer af. Hij stond inderdaad naar ons te kijken. ‘Gluurder dat het is,’ lach ik meer in mezelf. Ik zag dat hij naar ons toe kwam gelopen. ‘Oh hij komt deze kant op,’ grinnik ik. Na een tijdje voelde ik getik op mijn schouder en draaide ik me om. ‘Hoi pap,’ zeg ik. ‘Hoi. Zeg meneer Wemel zou ik je danspartner even mogen lenen?’ ‘Natuurlijk professor,’ antwoord Fred beleefd. ‘Ik wil haar wel graag terug als het mag.’ ‘Maar natuurlijk.’ Lachend sta ik toe te kijken, om daarna met mijn vader te dansen. ‘Ik wist niet dat je kon dansen,’ zegt mijn vader zacht. ‘Als ik heel eerlijk ben, wist ik dat zelf ook niet,’ antwoord ik droog. Mijn vader grinnikt even. Na het nummer wordt ik door iemand anders aangestoten. Dit keer is het George. Hij heeft een rood gewaad aan. ‘Hoi George,’ zeg ik. ‘Wauw je begint het te leren. Zeg professor Perkamentus, ik geloof dat het nu mijn beurt is om met Luce te dansen.’ Lachend haal ik mijn schouders op, druk een kus op mijn vaders wang en wordt dan mee gesleurd door George. George blijkt ook goed te kunnen dansen. Alleen stond ik voor mijn gevoel minder op de grond. Hij tilde me de hele tijd op, om me daarna weer op de grond terug te zetten. Aan het einde van de avond was ik weer terug bij Fred. We danste en lachte nog wat en gingen daarna terug naar de leerlingenkamer. De hele weg terug, liet Fred mijn hand niet los. Voor onze zouden scheiden, omdat we naar verschillende slaapzalen gingen gaf ik hem nog een knuffel. ‘Ik vond het echt gezellig Fred.’ ‘Ik ook Luce, moeten we vaker doen.’ Grinnikend tilde ik mijn jurk op. ‘Maar dan in een spijkerbroek en een shirtje.’ ‘Als jij dat wilt, die jurk staat je goed.’ Ik glimlachte even. ‘Jij moet zeker vaker een pak dragen. Staat leuk,’ antwoord ik en ik trek zijn jasje strak. ‘Ik zie je morgen,’ zei ik met een glimlach waarna ik de trap, naar de meisjesslaapzalen op liep.