In een achterbuurt van Kerkrade..

De straat is modderig van de regen. De vieze bruine smurrie loopt in haar schoenen. Haar énige schoenen. Joke zucht. Waarom werkt alles haar zo tegen? Ze woont in een verschrikkelijk na-aperig land, ze is niet bijzonder knap en ze heeft al helemáál geen aardige ouders.
Nu wordt haar moeder natuurlijk scheitpissig omdat haar schoenen vies zijn, terwijl ze ze morgen nog aan moet naar de Trekking. De Trekking, de eerste Trekking in Nederland aller tijden. Ze is benieuwd wie er gekozen gaat worden, die heeft z'n kansen nou niet echt in zijn voordeel.

Als Joke de voordeur opent kijkt ze meteen in de reusachtige spiegel die haar moeder recht tegen over de deur heeft neergezet. Het is zo'n oud antiek ding dat haar moeder heeft ge-erfd van een of andere tante die allang dood is. Ze kijkt even in de spiegel, haar donkerblonde krullerige haar zit allesbehalve goed door die stomme wind. Haar moeder komt net de gang in lopen. Heel jammer, ze had misschien haar schoenen nog kunnen schoonmaken maar nee, alles zit Joke weer tegen. 'Joke! Je mooie schoenen!' roept haar moeder. Nou, wat je mooi noemt, ze zijn echt totáál versleten en ze hebben een lelijke kleur paars. Het is nu alleen geen paars meer maar meer poepbruin. 'Wat moet je nou aan morgen?' Jahoor, moedertjelief is al helemaal gestresst voor morgen. Niet zozeer omdat ze haar kind kan verliezen, meer om hoe haar kind eruit ziet.
'Sorry mam, ik ga naar boven. Maak me morgen maar wakker voor die Trekking.' Haar moeder wilt weer wat zeggen maar Joke gaat verder, 'Je hebt er wel zin in he? Fijn je kind verliezen in een stom na-aperig spel. Wát een genot!' Ze stampt naar boven en smijt de deur van haar kamer dicht.

De volgende morgen wordt ze gewekt door haar vader, haar altijd toonloze saaie vader die zich nergens mee bemoeid. Hij is áltijd met geld bezig. Geld, geld, geld. Money, money, money. Leuk liedje van een band van ongeveer 1000 jaar geleden. In reality is het niet zo geweldig.
Vreemd genoeg krijgt Joke haar ontbijt wel naar binnen, ze had verwacht dat ze super zenuwachtig zou zijn maar het valt best mee. Ze betrapt zichzelf er op dat ze best zou willen worden gekozen, alleen om haar ouders reactie te zien.

'Ga je zo mee?' vraagt haar vader mat. Ja, natuurlijk gaat Joke mee, ze heeft er zowaar zin in..