AA.

Hello, my name is veronica and I was a alcoholic I'm 2 years sober now.
Still its hard.
'hallo Veronica wil jij je verhaal met ons delen' vroeg een oudere dame aan me, Je zeg het gewoon aan haar gezicht.
'Wel het is allemaal begonnen toen mijn ouders zijn verongelukt' Begin in mijn verhaal zonder enige emotie te tonen ik ben hier voor de 2 de keer ik ga hier echt niet een potje huilen hoor! dacht ik bij mezelf,
'ik ging veel uit en dronk gewoon te veel, zelfs al ik thuis was zat ik gewoon op de bank met een fles wijn in men hand' Ga ik mijn verhaal verder,
' Het gaat nu veel beter, het is niet makkelijk hoor! Als ik me depri voel wil ik zo graag naar die fles wijn grijpen' en ik pink dan toch een traan weg, Nauw dit gaat lekker ' zeg ik in gedachten.
"Maar ik heb men toevlucht gevonden in muziek' zeg ik opgewekt.
'Ik kan er al mijn emotie en problemen inleggen, Ik klink misschien niet zo goed maar dat maakt me helemaal niet uit' En er verschijnt een glimlach op men gezicht waardoor al de rest ook lacht.
De vrouw bedankt me voor men verhaal.
De sessie is voorbij en ik wandel naar buiten snel verstuur ik een smsje naar men beste vriend

*Waar ben je? Ben net klaar hier x
Al snel krijg ik een smsje terug ik haal men gsm uit men zak en open snel het berichtje.
*Hey hunn, Hoe ging het? Ben net thuis, met de jongens' x
*Oke ik ga nog even boodschappen doen, Ben er binnen een half uurtje', Ik zend men berichtje en wandel richting de winkel.
Als ik alles heb betaal ik de spullen en wandel de winkel uit.
Pff, eindelijk naar huis' Dacht ik bij mezelf'
Na een tijdje wandelen heb ik het gevoel dat ik gevolgd word, Ik kijk achter me en zie Iemand wegduiken.
Neen niet weer he!! 'dacht ik'
ik versnel men stap, en 'kijk nog een paar keer achter me' Als ik merk dat de jongen me nog steeds volgd stop ik en Wandel naar hem toe.
' Waarom volg je me?' vraag ik met een Quasi boze toon'
' Victoria, Ik heb je nodig' zegt hij
'Neen, Sam ik ben weg uit dit milieu, Ik kon het waarom jij niet?' vraag ik
'Victoria alsjeblieft nog een beetje geld?' vraagt sam me.
Hij ziet er niet uit, wallen onder zijn ogen, grauw grijs gezicht.
'Neen sam, het is genoeg geweest' antwoord ik.
'HOE KUN JE? JE LAAT JE FAMILIE TOCH NIET ZOMAAR VALLEN!!!!' Roept hij
'Wel sam, toen ik heb moeilijk had waar was jij toen? Toen mama en papa verongelukte? waar was jij? Ik kan je zelfs geen familie noemen! Laat me met rust oke!!' antwoord ik boos.
'Vergeet het victoria ik vind je nog wel!' en hij wandelt weg
'JA ZIE HIER WAT EEN SUPER BROER HEB IK TOCH!!' Riep ik hem nog na
Boos Wandelde ik naar huis.