You're my everything. And that will never change! [14]

“En wat gebeurt hier allemaal?” vroeg Tom toen hij in de deuropening stond en naar Georg wees, die zowat ondersteboven op de bank lag.
“Oh, niets bijzonders. Gustav pikte een poffertje van mijn bord af. En toen zei ik nepboos dat, dat poffertje van mij was. En toen vroeg Gustav met een volle mond of ik hem terug wilde en wilde hem al uit zijn mond halen. En ik zei met een vies gezicht blijkbaar: ‘Nee, dank je.’ Dat is alles.”
“Oh, oké.” Zei Tom. Hij pakte ook een poffertje van mijn bord en stopte hem in zijn mond. “Gadver. Ze zijn koud.” Zei hij met een vies gezicht. Hij liep naar de vuilnisbak toe en spuugde hem uit. Ik schoot weer in de lach, net nadat ik gestopt was met lachen. “Zie je, dan moet er maar geen eentje van mijn bord pakken.” Zei ik en liep lachend met mijn bord naar de keuken toe, om ze terug in de magnetron te stoppen. Terwijl ik hem instelde, ging de telefoon.