067 Katie Jane Adams

Eindelijk is het les uur voorbij! Geschiedenis is een van de vakken die ik het meeste haat. Waarom ik het niet heb laten vallen? Omdat dat op deze school niet kan!
Je moet verplicht Wiskunde, Engels en Geschiedenis blijven doen. Ik heb echt geen idee waarom, maar het moet.
Ik snap trouwens niet waarom je geschiedenis zou moeten leren, en zou moeten kennen. Geschiedenis is geschiedenis, en we leven niet in de geschiedenis.
Waarom zou ik willen weten hoe die mensen uit het verleden heten? Ik hoef nu toch ook niet de namen van bekende mensen te leren uit deze tijd?
Ik wil veel liever het vak toekomst hebben, dan weet je tenminste wat er gaat gebeuren, en kan je – je erop voorbereiden.
Straks vergaat de wereld over twee jaar, dan weet je dat tenminste al! Er zijn nu wel van die mensen die beweren dat de wereld op die en die datum vergaat, maar dat is maar wat gepraat.
Ze zeiden ook dat op 21 december 2012 de wereld zou vergaan. Nou, ik leef nog hoor! Of ik leef in een andere wereld, waar alles nog bestaat.
Daar zal ik nooit achter komen, maar het leven hier bevalt me wel.

Faye en ik lopen naar ons vaste plekje in de aula, in de vensterbank met verwarming. Zo zit je lekker, en ook nog eens met een verwarming onder je. Geweldig dus.
Waarschijnlijk zitten de jongens nu in het vliegtuig naar Amerika, waar ze overmorgen hun eerste show hebben.
Ik vind het zó gemeen dat wij niet mee mochten.. Allemaal door die stomme school van ons.
“Faye, zullen wij eens proberen te gaan praten met de directeur? Misschien geeft hij ons wel toestemming?” stel ik voor.
Faye kijkt me even met een verbaasde blik aan. “Waarom zou het ons wel lukken? Paul heeft het al geprobeerd, en het is hem niet gelukt. Waarom zou het ons dan wel lukken?” vraagt Faye.
Ik haal mijn schouders op. Ik heb geen idee waarom het ons wel zou lukken.
“I don’t know.. We kunnen het altijd proberen?” zeg ik hoopvol.
“Dan gaan we dat straks doen. Als het lukt ben ik je voor altijd dankbaar.” zegt Faye grijnzend.
Ik glimlach nog even snel, voordat ik mijn iPhone erbij pak.
Even snel Harry smsen kan vast geen kwaad, hoewel hij het misschien pas later aankrijgt doordat hij geen bereik heeft in het vliegtuig.

Hey babe, how was your flight to the USA? I miss you so much, I wish you were here at this moment. School is killing me, with their boring subjects. I’ll call you when I’m at home, but I don’t know the time at the place where you are, so maybe I’m calling at 4 AM. I love you x x

Ik druk op verzenden, en er komt een melding in beeld te staan dat het bericht is verzonden.
We zien elkaar pas weer over drie maanden. Het lijkt zo kort, maar het is zó lang!
Drie hele maanden.. Dat betekend ook wel ongeveer 90 dagen.
Misschien zie ik hem wel weer eerder, als we de directeur kunnen overhalen om ons vervroegd examen te laten doen.
Niet geschoten is altijd mis, toch?

Het stukje voor vandaag! Ik kan vanmiddag heel misschien posten, maar vanavond niet. Ik heb een soort kerstmarkt op m'n school, van 19:00 - 21:00, maar we moeten helpen opbouwen én afbouwen.. Ik weet niet hoe laat ik weg moet en hoe laat ik terug ben... Nja, enjoy your day (: xx