OO2

Een week later

Ik haalde voor de laatste keer diep adem, en stapte uit mijn warme auto. November was juist ingeslagen, en dat kon je al merken aan de wisselende temperaturen. Mijn adem vormde een klein wolkje, en ik sloeg mijn warm vest nog eens dichter om me heen. Gelukkig had de grond nog laag vorst erover liggen, want ik was het valtype. En ik deed nooit afstand van mijn sneakers, dus dat hielp er nog vooral bij. Ahum, sarcasme.
Mijn ogen gleden snel over het gebouw voor me, en met elke stap sloeg twijfel meer toe. Ze hadden me nog per email gecontacteerd, en als ik niet op kwam dagen, zouden ze iemand anders nemen. Was dat geen beter idee?
Vanzelf schudde ik mijn hoofd, mijn tante en Alison hadden zelf ook contact gehad, en bij beide mocht ik er niet meer in als ik nu terugkrabbelde. Gemene mensen. Maar het was voor mijn eigen bestwil, toch? Ik zuchtte nogmaals, en bleef toen staan voor de deur. Mijn hand rustte op de klink, en nog een laatste blik op mijn zwarte auto, en ik duwde hem naar beneden.
Ik kwam terecht in een grote hal, waar wat eenzame kamerplaten stonden te verdrogen. Arme dingen ook. De receptioniste, wie ik al gelijk niet mocht, keek me arrogant aan vanover haar stoel. Haar blonde haar was duidelijk geverft, en haar roze nagellak bladderde er al af. Ik dwong mezelf tot marteling, en duwde een van mijn mondhoeken een halve milimeter omhoog. Haar ogen waren bruin, en ze had er vast aardig uit gezien als ze niet zo'n eigendunk van zichzelf had. Maar dat was niet mijn probleem. "Can I help you, miss?"
Ze kauwde nog bubbelgum ook, kan het nog meer stereotype? Haar ene geëpileerde wenkbrauw trok langzaam omhoog, en ik deed alsof ik expres lang moest nadenken over mijn antwoord.
"You could, I think. I'm not sure, you tell me?" Was mijn trage antwoord. Als het mogelijk was, keek ze nog arroganter aan, en ze gebaarde met haar hand dat ik moest opschieten. Ik keek even rond in de hal, er was niemand. Way to go, miss Blondy. "I'm here for One Direction, the new styliste?"
Onmiddelijk knikte ze, alsof ze me had verwacht, en wees me de juiste weg. ".. So then you see a corridor at your right, and that's it. But don't get lost, that would be a shame." Als vanzelf gaf ik haar een knipoog, "You wish."

Verbaast liet ik haar achter, en gooide de deur achter me extra hard dicht, hoewel ze me had vertelt zachtjes te doen. Oeps, vergeten. Ik grijnsde even lichtjes, en liep toen verder. "And now right.." Mompelde ik in mezelf. Uiteindelijk kwam ik in een gang terecht, waar twee deuren waren. Ik kon me niet herinneren dat ze daarover iets gezegt had, dus dan werd het gokken. Vastberaden opende ik de eerste deur, wat had ik nog te verliezen? En keek in een verbaast meisjesgezicht. Wrong direction.
"Can I help you?" Ik haalde mijn schouders op. "I'm searching for One Direction."
Ze bekeek me keurend, "Why?" Wat was het hier toch met die mensen? "That's actually none of your business, but if you really want to know, I'm their new styliste."
Meteen verdween de frons van haar gezicht, "Of course! I'm sorry, I was just worried you'd be one crazy fan." Ik glimlachte, "Nope."
"And who are you?" Ze begon te grijnze, "You were here for One Direction, you said? I'm Eleanor, Louis' girlfriend."
"Eleeanooor loveee!" We staarden allebei naar mekaar, en begon toen te lachen. De deur werd open gedaan door Louis, en ergens begon ik vanbinnen toch wel te fangirlen. ,
"Oh hello." Zei Louis een beetje bedremmeld, hij had mij duidelijk niet verwacht. "I'm Charlie, your new styliste for the next months." Ik stak mijn hand uit, maar werd gewoon ondergedompelt in een knuffel van truien en haar.
"Guys, air!" Wist ik uiteindelijk uit te brengen, en puffend kwam ik eronderuit. Ze grijnsden me allebei aan, en ik lachte zachtjes. Voor ik nog iets kon zeggen vloog de deur al open en stroomden de rest van de jongens binnen. "SHE IS OUR NEW STYLISTE!"
"LOUIS!" Riep ik, maar opnieuw kreeg ik een knuffel. Dit keer van zes mensen. Ik zuchtte, volgens mij zou ik dit nog vaak voorhebben. Hoe moest ik twee maanden met hen overleven? De jongens stelde zich allemaal voor, en toen was het weer mijn beurt. "I'm Charlie, hello, hello, nice to meet you and all that stuff." Zei ik snel.
Liam deed zijn mond open, maar toen vloog de deur open, en kwam Paul binnenstormen. "Where are you, bloody bo.." Toen hij mij zag staan zette hij zich snel recht, "Nice to meet you miss Grey. I hope they were nice to you?" Met die woorden keek hij de jongens een voor een aan, die onschuldig hun schouders ophalen. Hij zuchtte, "Nevermind."
"Paul?" Vroeg Niall's zielige stem. "Can we eat now?" Hij trok een zielig gezicht, en Paul knikte even, "If you would like to follow me Miss Grey, we could go through the last things in the contract." Ik knikte en stond op. Paul verdween door de deur, en achter me hoorde ik nog een "THAT WAS MY SANDWHICH!"

They were all crazy. And for some reason, I liked it.