Six || Christmas Love || Twilight Love

Rose Isabella Down

"Sinds wanneer?" zei hij ijskoud.
"Sinds een paar uur geleden." Zei Edward rustig.
"Wie heeft dat gedaan?!" gromde hij nu. Wow, wacht. Grommen?
"Dat weten we niet" zei Carlisle, de vrouw - wiens naam ik nog niet wist - hing nog in de armen van de witblonde man. Ik liep zacht naar Emmett toe, Rosalie was er net bij hem komen staan en had zijn hand vast. Ik ging op mijn tenen staan en keek naar de zwarte ogen, in woelde door zijn haar heen. Hij kende me maar een dag, waarom zou hij me dan gelijk missen? Uit het niets sprong Emmett naar achter. Hij keek met geschokte ogen naar de plaats waar ik stond, in iedergeval de ik-geest. Edward keek hem even geschokt aan.
"Dat kan niet" mompelde hij, en liep naar de plaats waar ik stond. De rest keek hem raar, geschokt en verbaasd aan.
"Wat is er, Edward?" vroeg Carlisle.
"Dat probeer ik uit te vinden." zei Edward terug. Hij liep nog verder, en ik greep hem bij zijn arm vast, anders zou hij dwars door me heenlopen en dat wou ik niet. Hij bleef verbaasd staan. Ik gniffelde zacht.
"Rose?" mompelde hij verbaasd, en toen keek hij me aan.
"Hallo Edward, heb je me gemist?" gniffelde ik.
"Met wie praat je Edward?" Carlisle keek hem met een stomverbaasd gezicht aan.
"Ik praat met Rose! Ze is hier nog gewoon! Nou, een soort van dan?" zei hij met een grijns op zijn gezicht terwijl hij me nog steeds aankeek. Ik liet zijn arm los, en hij keek nu verbaasd. Ik huppelde nu vrolijk naar Emmett, ik liep om hem heen en purkte hem achterin zijn nek. Zo snel dat ik het niet kon zien, bewoog hij zijn hand naar zijn nek en sloeg op de plek waar ik hem gepurkt had. Gelukkig had ik mijn hand weggetrokken, want ik zou niet weten wat er dan zou gebeuren. Ik ging voor hem staan en purkte in zijn wangen. Toen ik voor de derde keer in zijn wangen prukte, greep hij mijn polsen vast en begon ik te lachen.