064 Katie Jane Adams

“Ik ben echt heel erg benieuwd hoe iedereen gaat reageren als we de school inkomen.. Straks komen er van die gestoorde directioners naar ons toe.” zucht Faye.
“Die komen natuurlijk op ons af.. We zijn de vriendinnetjes van Harry en Liam, remember?” zeg ik.
Faye zucht even, en kijkt weer naar de weg voor ons. Het oude leventje zou vanaf vandaag weer beginnen, school, school, school.
Geen luxe hotel meer, geen Londen om je heen.
Gewoon Nederland, je eigen huis, overal met de fiets naartoe, en heel veel school.
“Wat hebben we het eerste uur trouwens? Misschien kunnen we wel even ons hele verhaal vertellen, zodat we geen les hebben dat uur.” stelt Faye voor.
“Ik ben geen wandelend rooster of zoiets!” zeg ik verontwaardigd.
Ik heb nog nooit, maar dan ook echt nooit het rooster uit mijn hoofd gekend. En ik ga het ook nooit leren.
Daarvoor bestaat een printer, toch? Gewoon je rooster uitprinten en in je agenda plakken, dan hoef je nooit meer het rooster te leren.
Ik vraag me af of dat soort mensen bestaan.. In plaats van je huiswerk leren ga je – je rooster leren, hoe raar is dat?!
“Ik kijk wel even op het rooster.” zucht Faye. Ze pakt snel haar iPhone, waar ze blijkbaar het rooster op heeft staan.
“Even kijken... Welke dag is het vandaag?” vraagt Faye. Welke dag is het vandaag... Dát is een goede vraag.
Door dat hele gedoe naar Londen ben ik echt tijdsbesef kwijtgeraakt. We vlogen gister, en het was gister donderdag, dus het is vandaag vrijdag. Wat kan ik toch weer goed nadenken.
“Het is vrijdag, dat betekend dat we na vandaag weekend hebben!” zeg ik blij.
“Echt? Oh my god, zo chill! Maar ehm even kijken.. Eerste uur... Engels. Wat leuk, we hoeven niks meer te leren!” zegt Faye.
Pff Engels.. Waar heb ik dat nu nog voor nodig, nu ik een Engels vriendje heb, en ik goed Engels kan.
“Denk je dat Walker dat goed vind? Hij vind dat soort dingen nóóit goed.” zeg ik twijfelend.
Walker is zo’n horrible teacher, uit van die films. Met zo’n eng brilletje, en een heel erg Brits accent.
Maar zijn passie voor Engeland is wel erg groot, dus als we zeggen dat we naar Engeland zijn geweest... Misschien vind hij het dan voor één keer goed.
We zijn namelijk wel op veel plaatsen geweest die bijzonder zijn of zoiets. Nouja, niet echt voor de cultuur, maar gewoon omdat we er langs liepen.
Dat hotel waar we in sliepen bleek ook een – een of ander beroemd gebouw te zijn.. Niet dat ik er anders had geslapen als ik wist dat het bijzonder was hoor, het is en blijft gewoon hetzelfde gebouw, dezelfde bedden, alles gewoon hetzelfde.
“KIJK UIT KATIE!” hoor ik Faye ineens roepen. Ik schrik op uit mijn gedachten en ik kijk om me heen. Ik zie iets achter me een fietser die ik blijkbaar net bijna heb aangereden, of hij mij.
Tja, ik let meestal niet zo goed op als ik aan het fietsen ben, en als ik dan ook nog eens in gedachten ben.
Ik kijk nog eens goed om me heen, en ik zie dat we al vlakbij de brug zijn. Dat betekend dat we nog maar 5 minuten hoeven te fietsen.
“Waar was jij met je gedachten?” vraagt Faye verbaasd. Ik ben vaak in gedachten, maar dat was de laatste tijd alleen maar over Harry, of over One Direction.
“Bij Londen.” zeg ik simpel. Ik heb geen zin om meer woorden te gebruiken. Dit is al genoeg om het te begrijpen.
“Ik wil echt weer terug naar Londen.” zeurt Faye. Ik maak een instemmend geluidje.
“Ja, maar je weet dat de jongens vandaag ook weer verder vliegen? Je zou je rot vervelen in Londen zonder de jongens.” zeg ik.
“Dat is waar.. Maar als nog, Londen is honderd keer beter dan Nederland.” zegt ze.
“You’re right.” zeg ik. In Londen hoefde we tenminste niet naar school. Als we er langer zouden zijn denk ik wel, maar we waren er natuurlijk maar een paar dagen.
Het lijkt wel alsof we weken zijn weg geweest uit Nederland, maar het is maar een weekje! In die tijd is er zó veel gebeurd..

Het stukje voor vandaag (: Iedere 5 kudo's is een nieuw stukje! Ik kan pas vanavond weer activeren, maar ik activeer alle stukjes die jullie verdiend hebben dan (: xx