Chapter 2

Hannah Pov:


Iedereen is aan het slapen, behalve ik. Ik heb zenuwen voor morgen, eindelijk ga ik eens buiten deze muren van het weeshuis. Allemaal vragen spoken door mijn hoofd: 'Wie zijn de mensen die optreden?','Wat heeft Laïla gekocht voor mijn verjaardag','Zouden de andere kinderen hier ook weten dat ik morgen jarig ben'?. Ik kan gewoon niet slapen. Snel werp ik nog eens een blik naar de wekker van het meisje naast mij. 23:55 staat er op het klokje. Dat betekent dat het binnen vijf minuten de dag van mijn verjaardag is. Eigenlijk zou ik mijn verjaardag moeten vieren met mijn familie...Nu rolt er een traan over mijn wang. Nu spoken er andere vragen door mijn hoofd:'Waarom heeft mijn moeder me achtergelaten?','Was er niet genoeg geld?','Waar zou ze nu zijn?'. Ik kan mij niet meer inhouden en barst in tranen uit onder mijn laken. 'Gaat het wel?' hoor ik een stem zeggen. Geniepig kruip ik uit mijn deken uit en zie dat het Laïla is.
Nee niet echt, ik had een down momentje! Ik kan wel een knuffel gebruiken. fluister ik. Laïla twijfelt geen seconde en knuffelt mij. Zij is een van de weinige die ik 100% vertrouw. Sam vertrouw ik ook wel 100%. 'Morgen wordt de mooiste dag van je leven, ik beloof het je' fluistert ze terug. Ik lach naar haar, snel loopt ze op haar tippen terug naar haar bed. Ze glimlacht nog een laatste keer naar mij. Al snel val ik in een diepe slaap.

'Happy birthday' hoor ik een paar mensen roepen. Ik probeer mijn ogen open te doen, maar ik word verblind door het daglicht. Na twee minuutjes wennen aan het licht zie ik dat bijna de helft van het weeshuis rond mijn bed staat. Ik word er sprakeloos van. Kaila en Sam staan in het midden met een kleine verpakking. 'Alsjeblieft, je kunt hem nu aandoen, het is al koud buiten en je zult het straks nodig hebben bij het optreden.' zegt Kaila. Ik kan nog altijd geen woord uitbrengen, ik ben zo blij. 'Dankje, dankje allemaal' zeg ik met een brede glimlach. Ik open voorzichtig het pakje. 'Héhé wat een mooie muts' zeg ik.
'Ze noemen het een beanie' verbetert Sam. 'Héhé wat een woord, bedankt Kaila en Sam' zeg ik al glimlachend.
Snel ren ik de slaapzaal uit en loop naar de omkleedkamer. Ik trek snel mijn zondag outfit aan en poets mijn tanden. Honger heb ik niet echt, ik wil zo snel mogelijk naar buiten om heel f*cking Londen mijn nieuwe beanie te laten zien.