Het begin.

Het is 5 uur 's ochtends. Ik ben net aangekomen en sta in mijn kamer als een 14 jarige tiener die een grote avontuur achter zijn rug heeft met het medallon in mijn rechter hand. Nee, ik zeg het verkeerd. Een grote avontuur zal hebben. Nee, zelfs dat gelukkig niet. Een grote avontuur die ze nooit zal beleven. Tenminste, dat hoop ik... Maar nu ga ik te snel! Ik begin bij het begin.
Het begon allemaal met die dag dat ik met mijn gezin naar de kermis ging en een vrouw mij heeft voorspeld dat ik 2 keer zal leven. Je moest haar gezicht zie toen ze dat zei! Ze begreep er zelf niks van! Nee, nee. Het begon eerder. Het begon met de dag dat ik die 1 haalde voor Nederlands en hulp ging vragen bij onze Nederlands docente. Nee, nee. Het begon nog eerder. Het begon met...
Ik werd wakker en keek meteen op mijn horloge. 6:47!!!! SHIT!!! Ik heb me verslapen!!! Waarom had mam me niet gewekt?! Ik stond op, maakte mijn bed op en kleedde snel om. Dat deed ik in een razendsnelle tempo en was binnen 1 minut beneden. Mama stond al in de keuken iets te bakken. Ik was woeden, maar ik heb geleerd mijn gevoelens binnen te houden en zei met een vrolijke stem: "Goede morgen!" Mijn moeder antwoordde net zo vrolijk: "Hey!" "Wil jij pannenkoeken?" Vroeg ze na enkele secondes? "Nee natuurlijk niet!! Ik heb morgen een wedstrijd! "Dankje mam. Maar ik hoop dat jij je nog herrinert dat ik morgen een wedstrijd heb." "Oh, ja, natuurlijk. Sory... Vergeten." Mijn moeder sloeg zich op haar voorhoofd en nam dierekt er na een schuldige houding. Ik pakte een appel, een bord groente salade en een pakje yoghurt uit de koelkast, vond een lepel op de aanregt en ging naar boven om te gaan eten en huiswerk maken.