Bom.

Lore's POV:
"Meghan,da's een beetje moeilijk uit te leggen......Terwijl ik het zelf eigenlijk nog niet begrijp."
"Het is niet erg om het niet te weten......Dat doet er nu niet toe........P.S:we zijn in de godenwereld voor als je het nog wil weten...."Voor Ares leek dit niets nieuws.
"Jongens,hoelang weten jullie drie hiervan?" "Zo'n beetje heel ons leven."Ares leek al mijn vragen te beantwoorden en de andere zeiden niets.
"En waarom weten wij dit nu pas?"Hij keek snel weg.Die vraag leek hij niet te kunnen antwoorden.
Toen glimlachte ik,ik ken Ares nog maar net maar hij lijkt me wel leuk.
Toen hij doorhad dat ik glimlachte lachte hij terug.
Het viel me op dat Mare me de hele tijd stond aan te staren.
Ik keek weer naar Meghan
Ik deed alsof ik het niet doorhad dat hij naar me keek maar op mijn gezicht kon je aflezen dat iets me dwars zat......

Meghan's POV:
"Nou? Vertel op dan." zeg ik uiteindelijk geïrriteerd.
Ik hoorde een gelach die ik uit het duizenden kende. Ik glimlachte even naar Lore voordat ik een kwade blik aan Heres schonk
"Wat valt er te lachen?" snauwde ik naar hem.
Ik wist niet wat ik had, maar ik had gevoel dat ik er een beetje genoeg van begin te krijgen. Eerst zeggen ze dat ik een kind van een god ben, dan heb ik een halfbroer opeens die ik nog nooit in men leven heb gezien en dan zit ik even dood leuk in de godenwereld zonder enig idee te hebben wat ik hier doe. Kon mijn dag nog beter? Toen ik dat tegen Heres had gezegd was hij harder beginnen lachen waardoor ik woest op stond en klap tegen zijn hoofd gaf voor ik terug ging zitten mokken. Hij hikte nog na van het lachen en wreef over de plek waar ik geslagen had.
"Owh, sorry, prinses. Ik vergeet altijd dat je nog al snel chagrijnig kunt zijn." zei Heres toen hij uitgelachen was met een grijns.
"Noem me niet zo!" snauwde ik nog is naar hem toe."Vertel toch gewoon waarom we van niks weten?"
Ik zuchtte en ademde diep in en uit. Ik keek ze toen allemaal aan met een blik die zei dat ik er genoeg van had. De bom ging bijna ontploffen.