21~Charlien

Charlien pov.

Ergens had ik gedacht dat het nu gedaan zou zijn. Dat Emma en haar groepje me nu gerust zouden laten. Slecht gedacht natuurlijk. Iedereen geloofde dat Harry me laten vallen had en ze vonden het niet meer dan leuk om dat er bij mij in te wrijven. Niet dat het waar was. Het was nog geen week geleden, toen ik Harry de deur had gewezen. En dat allemaal in een opwelling. Ik was zo kwaad geweest, omdat hij mijn berichten aan het lezen was. En toen werd ik blind. Blind voor mijn andere gevoelens en voor de zijne. Hij moest gewoon weg. En het was beter zo. Of dat is toch wat ik me zelf voorhield. Ik moest doorgaan met mijn eigen leven, zodat hij verder kon gaan met het zijne. Maar niemand wist dat ik elke avond mezelf in slaap huilde.

“Hey Charlien! Al gehoord van de nieuwe vriendin van Harry?!” riep een bekende stem plots. Ik draaide me om , om Emma te zien.
“Nee, en het maakt me ook niets uit.” het laatste deel was gelogen. Maar ik wist het echt niet. Ik had me de laatste tijd alleen maar bezig gehouden met hem te vergeten, maar het feit dat hij nu eenmaal een popster was , hielp me niet echt.
“Nou, ik vind dat je dit eens moet zien dan.” Emma lachte gemeen en hield me een tijdschrift voor. Een foto van Harry, die een blond meisje kuste stond op de cover.
“Schattig.” zei ik, zonder mijn ware gevoelens te laten weerspiegelen in mijn stem. Emma kneep haar lippen samen en wou nog iets zeggen, maar ik was haar voor.
“En wat doe je hier nog? Moet je die blonde niet gaan uitschelden? Wat zo'n fan ben je toch?” Ik draaide me om en schonk geen aandacht meer aan haar.

De dagen daarna had Emma zich afzijdig gehouden en dat was maar goed ook. Ik was de laatste tijd nogal een emotioneel wrak en ik liep met half rode ogen door het schoolgebouw.

Ella keek me geïrriteerd aan, toen ik voor de zoveelste keer luidop zuchtte.
“Oké Charlien,” zei ze, “ik weet niet wat er precies tussen jou en Harry is gebeurd, maar ik weet wel dat het tijd is om het achter je te laten. En daarom gaan we vandaag uit.” besloot ze. Ik schudde mijn hoofd.
“Daar heb ik geen zin in.” zei ik mistroostig.
“En daarom gaan we het juist wel doen.” zei Ella standvastig. Ik draaide met mijn ogen, maar nog voor ik iets kon zeggen, sprak Ella weer.
“Goed. Dat is afgesproken, we staan vanavond om 8 uur voor je deur. Be ready” ze knipoogde en liep van me weg. Zuchtend stond ik recht en volgde haar voorbeeld.

Het was nu 19:30. In een half uur zouden de meiden voor mijn deur staan en nuja.. Misschien hadden ze gelijk en zou het me goed doen om is naar buiten te gaan. Daarom stond ik nu voor de spiegel in mijn mooiste jurk. Ik bekeek mijn spiegelbeeld en zag een mooi meisje. Ik was blij met het resultaat en plofte in de zetel, terwijl ik wachtte op mijn vrienden.




Ik denk, dat ik geen beloftes meer moet maken.. Ik kan ze nooit nakomen ;o Toch hier opnieuw een hs.. XxJulie