*31*

Ik blijf vermoeid liggen. ‘Kom op Molly, we zijn pas net begonnen’ Steve steekt zijn hand uit en ik kijk er even naar. Het was nu al een maand verder en ik had een vast schema. Elke dag minimaal 1 uur sporten, dan nog 2 uur trainen waarvan 1 met Steve en 1 met Clint of Natasha. Dan met Thor een half uurtje praten over Loki. Nick verwachten dat ik er zo achter zou komen waarom hij zo geïnteresseerd was in me. Maar de gespreken met Thor gingen vaker over de aarde dan over Loki. En de rest van de dag vulde ik met kijk wat Bruce en Tony aan het doen waren met experimenteren. ‘Steve ik kan niet meer’ mompel ik. Steve laat zijn hand zakken en knielt naast me neer. ‘weet je’ ik kijk naar hem. ‘voor deze ene keer laat ik je liggen, maar de volgende keer als je blijft liggen val ik je aan’ ik begin te lachen en ga iets overeind zitten. ‘Steve ik geloof niet dat je mij ooit zou aanvallen’ hij begint nu ook te lachen en trekt me overeind. ‘zullen we testen?’ Snel hou ik mijn armen naar boven en voel ik een zachte stoot van Steve. Ik maak een stoot beweging maar hij pakt mijn arm beet om me vervolgens tegen de muur aan te drukken. Zijn warme lichaam duwt tegen me aan terwijl ik me uit zijn greep probeert te worstelen. ‘geef op en ik laat je met rust’ ik had Steve nog nooit kunnen verslaan, vooral omdat hij nog steeds veel sterker was dan ik. Maar als ik nou eens slimmer zou zijn. Ik adem uit en duw mijn achterste langzaam naar achter. Steve weet even niet wat ik van plan maar houd mijn arm stevig vast. Als ik Steve zijn hele lichaam tegen me aan voel stap ik een stukje weg, verleg ik het gewicht en kan ik mijn arm zo draaien dat ik weer recht sta. Ik haak mijn voet achter die van Steve en duw hem onder me. De worsteling gaat door als hij onder me uit probeert te komen. Ik duw mijn knieën tussen zijn ribben. Steve bedenkt zich geen moment en duwt zichzelf zodat hij zit. Ik donder naar achter en begin te lachen. Steve trekt me overeind. We worden allebei wat rood als ik besef dat ik maar een paar centimeter van hem vandaan ben. Er is een duidelijke spanning tussen ons, vooral omdat zijn handen me dicht tegen zich aan houden. Mijn benen zitten om hem heen gekruld en we hijgen allebei een beetje. ‘ooit gedacht om iets als worstelaar te doen’ vraag hij zacht en ik barst in lachen uit. Weg spanning.