Chapter 04
Ik sloeg met mijn hand door het water, dit spel was werkelijkheid geworden,
Ik zuchtte even, hoelang speel ik dit spel al? Nu zo'n 2 jaar...
Dus die ervaring moet ik gebruiken! Ik moet er voor zorgen dat ik snel omhoog ga met mijn levels!
Ik grijns even en begin met sprinten, ik moest voorzichtiger zijn, meer op mijn hoede,
Ik sprint een winkel in waarna ik wat wapens koop, het was niet wat ik meer gewend was maar het was iets waar ik mee moest beginnen,
Deze keer had ik ook een geweer bij mij, het moest wel, anders overleefde geen enkel mens het in dit spel,
Ik sprint de stad uit, ik moest verder reizen dan het begin stuk, ik moest meteen een gevaarlijk gebied in,
Ik sprint langs verschillende dorpjes van de hoofd basis, als ik na een tijd van sprinten in de verte de stad zie die ik wilde vinden grijns ik,
Hier begon mijn missie, mijn missie om veilig hieruit te komen,
De stad der doden, vaak bewoond door mensen, maar gelukkig waren het geen werkelijke spelers maar computer bestuurde vijanden,
Ik spring over een blokkade heen waarna ik rond kijk, ik wist dat dit een gevaarlijk begin was, vijanden die al boven level 4 zaten,
Maar ik had geen keus, ik moest wel, ik moest mijzelf wreken op die persoon, die persoon die de beste Cyborg heeft vermoord...
Een traan wandelt over mijn wang maar ik veeg hem weg, Cyborg hadden geen gevoelens, maar het leek net alsof ik die terug had gekregen,
Als ik een paar meter verder gelopen ben voel ik een kogel langs mijn huid schrapen,
Ik grijp mijn arm vast waarna ik omkijk, mensen!
Ik moest echt beter opletten, ik kon zo mijn dood in gewandeld zijn, gelukkig was dit er maar een,
Ik pak het geweer uit zijn holster waarna ik op het mens begin te schieten, beide partijen raken goed gewond,
Als ik merk dat de vijand geen kracht meer heeft grijns ik, ik loop erop af en pak het zwaard uit zijn schede,
Ik ga boven de vijand staan waarna ik het zwaard door zijn lichaam steek,
Mensen... Waar waren ze eigenlijk goed voor....
Ik kijk naar de familie die de computerlijke vijand probeerde te beschermen, nog meer levels,
Dit kon mij een level 2 maken, misschien zelfs net 3,
Ik grijns even, ik loop op de computer gestuurde familie af waarna ik mijn zwaard door de lichamen heen haal,
Als ik merk dat ze roerloos op de grond liggen loop ik door,
level 2,5 was ik geworden dankzij deze kills, blijkbaar net niet genoeg,
Ik loop een hoek om en hoor wagens deze kant op rijden,
Cyborgs met wagens? Nee dat kan niet!
Ik sprint snel een gebouw in maar merk dat ik al gezien was,
Kogels schoten namelijk door de muren van het gebouw heen,
De kogels schrapen langs mijn lichaam, langzaam merkte ik hoe mijn Healthbar naar beneden gaat,
FCK!! Is dit al het einde?!
Ik zuchtte even, hoelang speel ik dit spel al? Nu zo'n 2 jaar...
Dus die ervaring moet ik gebruiken! Ik moet er voor zorgen dat ik snel omhoog ga met mijn levels!
Ik grijns even en begin met sprinten, ik moest voorzichtiger zijn, meer op mijn hoede,
Ik sprint een winkel in waarna ik wat wapens koop, het was niet wat ik meer gewend was maar het was iets waar ik mee moest beginnen,
Deze keer had ik ook een geweer bij mij, het moest wel, anders overleefde geen enkel mens het in dit spel,
Ik sprint de stad uit, ik moest verder reizen dan het begin stuk, ik moest meteen een gevaarlijk gebied in,
Ik sprint langs verschillende dorpjes van de hoofd basis, als ik na een tijd van sprinten in de verte de stad zie die ik wilde vinden grijns ik,
Hier begon mijn missie, mijn missie om veilig hieruit te komen,
De stad der doden, vaak bewoond door mensen, maar gelukkig waren het geen werkelijke spelers maar computer bestuurde vijanden,
Ik spring over een blokkade heen waarna ik rond kijk, ik wist dat dit een gevaarlijk begin was, vijanden die al boven level 4 zaten,
Maar ik had geen keus, ik moest wel, ik moest mijzelf wreken op die persoon, die persoon die de beste Cyborg heeft vermoord...
Een traan wandelt over mijn wang maar ik veeg hem weg, Cyborg hadden geen gevoelens, maar het leek net alsof ik die terug had gekregen,
Als ik een paar meter verder gelopen ben voel ik een kogel langs mijn huid schrapen,
Ik grijp mijn arm vast waarna ik omkijk, mensen!
Ik moest echt beter opletten, ik kon zo mijn dood in gewandeld zijn, gelukkig was dit er maar een,
Ik pak het geweer uit zijn holster waarna ik op het mens begin te schieten, beide partijen raken goed gewond,
Als ik merk dat de vijand geen kracht meer heeft grijns ik, ik loop erop af en pak het zwaard uit zijn schede,
Ik ga boven de vijand staan waarna ik het zwaard door zijn lichaam steek,
Mensen... Waar waren ze eigenlijk goed voor....
Ik kijk naar de familie die de computerlijke vijand probeerde te beschermen, nog meer levels,
Dit kon mij een level 2 maken, misschien zelfs net 3,
Ik grijns even, ik loop op de computer gestuurde familie af waarna ik mijn zwaard door de lichamen heen haal,
Als ik merk dat ze roerloos op de grond liggen loop ik door,
level 2,5 was ik geworden dankzij deze kills, blijkbaar net niet genoeg,
Ik loop een hoek om en hoor wagens deze kant op rijden,
Cyborgs met wagens? Nee dat kan niet!
Ik sprint snel een gebouw in maar merk dat ik al gezien was,
Kogels schoten namelijk door de muren van het gebouw heen,
De kogels schrapen langs mijn lichaam, langzaam merkte ik hoe mijn Healthbar naar beneden gaat,
FCK!! Is dit al het einde?!
Reageer (1)
das dan bijna het korste verhaal dat je hebt gemaakt... als het nu al eindigt.
1 decennium geledenmaar dan!!!!!
er komt een meisje, misschien net zo oud als jij, of jonger zelfs. ze heeft een klein flesje in haar hand en kijkt naar je. je zou denken dat ze door de computer bestuurd zou worden maar dan geeft ze het aan je. ze knipoogt even en haalt een wapen te voorschijn. snel rent ze naar de achter kant van het gebouw en ontsnapt. wie was dat@!?!?!
sorry kon het niet laten, snel verder!!!