Proloog

Angel pov

Ik loop het kerkhof op. Een bloem stevig in mijn hand gedrukt. Bij mama’s graf blijf ik stilstaan. Ik leg de felrode roos op de steen. “ik mis je” fluister ik “Damon en Stefan ook”

2jaar geleden is mama gestorven. Toen mijn vader dat hoorde heeft hij zijn jas en schoenen aangedaan en naar buiten gegaan. Sindsdien heb ik hem nooit meer gezien of gehoord. Ik loop het kerkhof weer af , richting ons huis. Ik woon samen met mijn beste vriend, Damon en zijn broer, Stefan. Ik zwaai de deur open en meteen komt Damon in mijn zicht. Hij ligt, zoals gewoonlijk, languit in de zetel. Ik doe mijn jas uit en hang hem aan de kapstok. Hij kijkt me aan “ah, Angel” zegt hij poeslief. “wat wil je ?” als hij zo iets vraagt zit er iets achter. “ik heb honger” zegt hij. “maak dan iets!” zeg ik. Ik passeer aan zijn zetel en kijk hem aan. Met zijn helder lichtblauwe ogen kijkt hij me aan. Het is onmogelijk om aan die blik met die ogen te ontkomen. Ik zucht en ga richting de keuken. “wat moet je hebben?” vroeg ik. Even denkt hij overdreven lang na. “vandaag nog beslissen alsjeblieft!” “spaghetti!” roept hij plots. Ik zucht. “vooruit dan” ik begin aan de spaghetti. "Waar is Stefan?" Vraag ik. "Euh... Weet ik niet" krijg ik als als antwoord. Plots vliegt de deur open. Stefan staat in de deuropening. Zijn kledij gescheurd. Schrammen in zijn gezicht en bloedplekken overal. "Stefan!" Damon springt uit de zetel en loopt richting zijn broer. "Stefan ! Wat is er gebeurd !?" Vraag ik in paniek. Zijn ogen draaien al stilaan weg. "Ge...gevochten" kan hij uitbrengen voor hij flauwvalt in Damon's armen.