1

-Laura POV-
Ik was verveeld. DOOD- verveeld. School was vervelend, ik had geen vrienden, mijn ouders waren zulke mensen die nooit thuis waren maar altijd op hun werk, dus thuis gezelschap had ik ook niet echt. Vandaag was veer zo'n doodsaaie en doodnormale dag. Ui het raam staren hielp niet veel, en uiteindelijk werd mijn naam op het bord gezet voor pas antwoord geven na drie keer mijn naam roepen. Oops.

Een beetje vlugjes liep ik naar de fietsenstalling om mijn fiets te pakken, en reed langs de ramen van de begane grond, het art en design lokaal van het Wolfert.
De enige les die ik leuk vond als we samen moesten werken, hoewel alleen toch fijner was. Ik was namelijk bijna verslaafd geraakt aan tekenen, schilderen, zelfs 3d computer modellen poseren vond ik geweldig. Photoshop was mijn vriend, en elke dag na mijn huiswerk zat ik achter mijn pc met mijn tablet pen in mijn hand.
Helaas had ik niemand om dit mee te delen, want ik tekende alleen Manga, een japanse style, en ik was ook een mega Otaku. Terwijl ik wegfietste wenste ik zachtjes dat ik ooit een avontuur mee mocht meemaken net zoals in de anime die ik keek.

Toen ik thuis kwam, was er bijna niemand aanwezig. Alleen mijn kat, Zilver, keek op toen ik de deur opende. "Hey, Zilver," fluisterde ik met een warme lach, en kriebelde haar achter haar oor. Ze purrde, en genoot. Ik stopte, en liet haar liggen in haar gebruikelijke mandje. Zelf liep ik naar de computer. "Frans, Nederlands en Natuur- Scheikunde is maakwerk, Hm?" mompelde ik tegen mezelf. Ik had alles binnen een kwartier gemaakt. Niet dat het veel was, gewoon een paar zinnen vertalen, persoonsvormen eruit plukken en een practicumvraag oplossen. De computer stond aan, en ik keek naar mijn achtergrond. Het was een MMD- render die ik zelf had gemaakt. (Here: http://fav.me/d5nq3tx) Fly, birdie, Fly away. Ik wenste dat ik dat kon. Naar een ver land, en vrij was om te doen wat ik het leukst vond.

Mijzelf zijn.