An unexcpected christmas (16 December)

Kerstavond:


‘Vrolijk kerstfeest!’ zeg ik tegen het jongetje dat net op de schoot van de kerstman zat. Dit jaar was ik weer een elf bij Harrods. Mensen lachten me wel eens uit vanwege mijn pakje maar het maakte me niks uit want als ik die glimlach op het gezicht van een kind zag werd ik gelukkig. Het was altijd grappig om te horen wat ze voor kerst wouden, zeker als ze een hele lijst hadden en alles op noemde. Het laatste kind voor vandaag klom op de schoot van de kerstman en begon een heel verhaal over zijn wensenlijstje met beschrijving van elk speelgoed erbij. Toen het meisje wat Amy heette klaar was en met haar moeder weg was gegaan. Caleb die de kerstman speelde keek even om zich heen om te kijken of er geen kinderen in de buurt waren voor hij zijn baard afzette. ‘Dat ding kriebelt zeg! Echt en dan die kinderen die maar door blijven praten!’ zeurde hij. Lachend schudde ik mijn hoofd. ‘Kom op Caleb! Je maakt die kinderen blij! Denk daar aan als de baard weer kietelt of als er een kind maar blijft door praten. Ze zijn nou eenmaal dol op de kerstman en ja jij bent de “Kerstman”.’ Zeg ik lachend tegen hem. Hij rolt met zijn ogen en krabt op zijn wang. Ineens hoor ik achter me iemand hard huilen. Verschrikt kijk ik om en kijk naar een klein jongetje die met grote tranen op zijn wangen naar Caleb wijst. Er zit een jongen van mijn leeftijd op zijn knieën bij hem proberend hem te troosten. Ik liep naar ze toe en bukte naast de jongen van mijn leeftijd neer. ‘Hallo, waarom moet je zo hard huilen?’ vraag ik aan het kleine jongetje. ‘De kerstman…hij bestaat niet!’ zegt hij huilend. ‘En waarom denk je dat?’ vraag ik aan hem. Hij begint harder te huilen terwijl hij naar Caleb wijst die nu een sigaret op heeft gestoken. “Idioot!” zeg ik in mijn gedachtes tegen hem terwijl ik met mijn ogen rol. ‘Het spijt me dat is inderdaad de echte Kerstman niet…’ zeg ik, ik hoor de jongen van mijn leeftijd naast me naar luchthappen door mijn woorden en het kleine jongetje begint nog harder te huilen. ‘Maar dat komt omdat de echte Kerstman hem gestuurd heeft om hem te helpen want weet je de Kerstman is nu bezig om jou cadeautjes in te pakken. Hij heeft helaas geen tijd om zelf hier heen te komen daarom heeft hij aan hem gevraagd om hem te helpen.’ Zeg ik zachtjes tegen hem. Langzaam stopt hij met huilen en kijkt hij me met waterige ogen aan. ‘Echt waar?’ vraagt hij met een lief stemmetje. ‘Ja maar het is wel een geheim dus niet door vertellen hé?’ vraag ik fluisterend aan hem. Hij knikt vrolijk zijn hoofd. ‘Pinky promise?’ vraag ik aan hem. ‘Ja, ik beloof het!’ zegt hij tegen me terwijl hij zijn kleine pink om die van mij wikkelt. ‘Callum, Liam komen jullie?’ vraagt een vrouw van middelbare leeftijd die net aan was komen lopen. ‘Ja mama!’ roept het kleine jongetje vrolijk. De jongen van mijn leeftijd kijkt me in de ogen aan en ik hou spontaan mijn adem in. Die prachtige bruine ogen, die lieve glimlach kende ik. Hij hing namelijk met nog vier andere jongens op mijn kamer bij mijn gastouders. Die jongen die voor me stond was gewoon Liam James Payne. ‘Dank je wel.’ Zegt hij met zijn lieve glimlach. ‘Ja…eh…graag gedaan, ik zou niet willen dat de onschuld van een kind verpest word door een malloot.’ Zeg ik tegen hem. Hij krijgt nog een grotere glimlach op zijn gezicht. ‘Ik vroeg me af of je zin hebt om na je werk nog een koffie met me wilt drinken?’ vroeg hij aan me terwijl hij zachtjes bloosde, wat er natuurlijk schattig uitzag. ‘Sorry maar ik lust geen koffie…’ Meteen zie ik een teleurgestelde blik in zijn ogen. ‘Maar een chocolademelk lust ik wel.’ Zeg ik tegen hem. De teleurgestelde blik maakt plaats voor eentje die ik niet herken maar waardoor zijn hele gezicht straalt. Hij glimlacht breed naar me en ik glimlach terug. ‘Hoe laat ben je klaar met werken?’ vraagt hij aan me. Ik kijk op mijn horloge en zie dat ik nog een half uur te gaan heb. ‘Nog een half uur, als je wil kunnen we boven in de koffiebar afspreken?’ zeg ik tegen hem en ik weet gewoon dat ik bloos. ‘Ja dan zie ik je over een half uur.’ Zegt hij met een glimlach. Hij draait zich om naar de vrouw die nu ongeduldig op hem aan het wachten is. Met zijn drieën lopen ze richting een sectie waar ze allemaal chocolade verkopen. Ineens draait Liam zich om en rent naar mij toe. Vragend kijk ik hem aan. Hij wijst boven mijn hoofd en ik zie een mistletoe hangen. Verlegen kijk ik naar Liam die lief naar me glimlacht. Hij legt zijn hand op mijn wang en gaat met zijn duim over mijn lippen, langzaam zie ik hem dichterbij komen totdat eindelijk zijn lippen de mijn raken. Een bom met vlinders ontploft in mijn maag en ik krijg het helemaal warm. Hij laat mijn lippen los en kijkt me diep in de ogen aan. ‘Tot zo.’ Fluistert hij tegen me. Ik kan geen woord uitbrengen dus knik ik alleen maar. Glimlachend draait hij zich om en loopt naar Callum en de vrouw die mij glimlachend aan kijken en zwaaien. Ik zwaai terug en ik weet gewoon dat ik een gezicht als een tomaat heb. Een paar uur later loop ik met Liam door de straten van Londen. Al die tijd hadden we zitten praten over onze levens, ik die uit Nederland kwam, hier leerde en bij mijn gastouders James en Anne woonde. Hij vertelde over zijn thuis, de rest van de band en over zijn muziek. Het voelde heel vertrouwd met Liam alsof ik hem al jaren kende. We kwamen bij het huis van mijn gastouders aan en het was tijd om afscheid te nemen, ook al wou ik dat niet en Liam volgens mij ook niet. ‘Dus ik vroeg me af…’ Begon Liam maar hij maakte zijn zin niet af. ‘Je vroeg je af?’ Vroeg ik toen hij geen aanstalten maakte om zijn zin af te maken. Hij zuchtte even en ging met zijn hand door zijn korte haar. ‘Ik vroeg me af als je niks te doen hebt of je morgen kerst met mij en de jongens wou vieren?’ vroeg hij zachtjes aan me, het was donker maar ik wist gewoon dat hij aan het blozen was. ‘Ja dat lijkt me gezellig.’ Zeg ik tegen hem. De big ben sloeg twaalf keer als teken dat het officieel kerstmis is. ‘Vrolijk kerstfeest.’ Zei Liam voor hij me teder maar vol passie zoende. Dit ging de beste kerst ooit worden.

The end.