007

Ik zat een eeuwigheid naar haar te staren met een grijns op mijn gezicht. Na een tijd knipperde ze haar ogen open en staarde haar licht grijze ogen me aan en kwam er een grijns op haar gezicht. Haar mobiel ging af en ze trok zichzelf overeind en nam op. Zover ik het gesprek kon volgen was het een familielid die afvroeg wanneer ze kwam. “I have to go Thomas.” Zegt ze en kijkt me met een pruillip aan. Ik grijns en kijk dan nog even om ons heen. “Pity, will meet you tomorrow?” Vraag ik. “Sure! Wait I'll give you my number.” Zegt ze enthousiast en ze zoekt in haar schooltas een pen. Uiteindelijk heeft ze een blauwe balpen en schrijft ze op mijn arm haar nummer en ik schrijf de mijne op haar arm. Ze kijkt er grijzend naar en laat haar arm dan weer naast haar lichaam vallen. “Bye Thomas.” Zegt ze. Georgia’s ogen stralen en haar grijns laat mijn hart sneller kloppen, ik sta op en ik geef haar een knuffel. “Congratulate your mother for me and happy birthday.” Zeg ik en ze knikt. “I will do that, bye.” Ze laat me los en kijkt me nog met een lach aan, ik hou haar hand nog vast. Ze schud haar hoofd en laat mijn hand los en pakt haar leren schooltas en het platic tasje en loopt het park uit. Ik kijk hoe ze nog een paar keer terug naar me om kijkt en dan echt uit mijn zicht verdwijnt.