006

Ik rekende uiteindelijk onze ijsjes af toen Georgia een discussie begon dat ik het niet moest doen. Zwijgend liepen Georgia met haar vanille ijs en ik met banaan over straat.
We wisten niet waar we het konden op eten want Londen was heel groot, uiteindelijk zijn we naar het park gelopen en gingen we op een bankje zitten. Ze ondervroeg me met de gekste vragen die ze kon verzinnen en ik deed het terug. We moesten af en toe hard lachen bij sommige vragen die we aan elkaar stelden. Op een gegeven moment zaten we stil op de bank naar kinderen te kijken die bij het meertje de eendjes voerden. De zon begon wat harder te schijnen en ik had mijn arm op de bank leuning gelegd. Georgia ging tegen me aan zitten want ze werd langzaam moe en ze had het plastic tasje met het cadeautje in haar handen. Na een tijdje keek ik haar kant op en waren haar ogen gesloten, ze genoot van het geluid van de vogeltjes en het gedempte geluid van de pratende mensen.