003

“Oh sorry, I have to- jeez... How sorry I am, I must go now my mom's birthday today and I have to buy a gift.” Zucht ik en bijt op mijn lip. Hij grijnst en stelt voor om mee te gaan en ik stem er op in. Samen lopen we pratend naast elkaar door de straten. Het is iets kouder geworden dus had ik mijn jas iets dichter getrokken, mijn tas die op mijn schouder hing wiebelde mee op het ritme dat we liepen. Eindeloos liepen we door tot hij stopte met lopen bij een etalage. “Wait! We can look in here.” Zegt hij en ik kom naast hem staan en buk om in de etalage te kijken. Er liggen sieraden en parfum op een wit marmeren plankje. Ik kijk zijn kant op en zie hem grijnzen en ik knik. “All right.” Zeg ik vrolijk en ik volg hem mee de winkel in. Samen loop ik met de vreemde jongen, waar ik de naam nog steeds niet van wist, langs de glazen ruitjes waar sieraden achter waren gelegd op kussentjes. Mijn mond ging een stukje open toen ik een zilveren kettinkje zag liggen. Ik had mijn handen op de koude ruiten gelegd en hoorde gegniffel achter me. Ik keek achterom en zag de jongen me met een glimlach aan staren. Hij liep op me af en keek naar de ketting waar mijn hand op de ruit zat. “Nice?” Vroeg hij en ik moest lachen. “Beautiful.” Vul ik hem aan. Samen kijken we hoe de juwelier het sieraad uit de kast haalt. Als ik het in mijn handen krijg zie ik dat het niet mijn moeders typ is, zij houd meer van felle kleurtjes terwijl ik hem heel mooi vind.