001

Ik weet niet waar ik met mijn gedachten zit, maar ik zit niet op de goede plek, ik probeer aan iets te denken maar ik weet niet wat en dat zorgt ervoor dat mijn hoofd pijn doet. Zoals elke dag loop ik met mijn leren schooltas op mijn schouder door de straten van Londen net uit de Universiteit waar ik op zit. Ik trek met mijn handen mijn tas meer op mijn schouder zonder te stoppen met lopen. Ik kijk naar mijn voeten en kijk dan weer recht voor me uit door de menigte die zich in Londen afspeelt. Mijn ademhaling blijft op het zelfde tempo maar mijn hart begint harder te kloppen, Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik vandaag heb met al die afwezigheid. Die gedachte doet mijn hoofd alleen maar meer zeer en vanmiddag had ik nog wel zo’n grote grijns op mijn gezicht zoals altijd. Met een frons op mijn gezicht hoor ik mijn naam, ik stop met lopen en kijk voor me uit. Ik had het mis niemand riep mijn naam en ik begin langzaam dingen te horen en zien die ik normaal niet heb. Ik haal diep adem en sluit mijn ogen, ik tel in mijn hoofd tot drie en begin weer door te lopen. Weer hoor ik mijn naam geroepen worden door de straten, er zijn vast meerdere mensen die Georgia heten. Dat had ik mis, ik voelde een hand op mijn schouder en zo werd ik ruw de andere kant op getrokken.
“Holy-” Bracht ik uit mijn mond tot ik in de licht groene ogen keek van een jongen.