Een reis door maggyland

Er waren eens 3 meisjes die Kaatje, Evi en Jolien heetten. Ze gingen tijdens de zomervakantie met zijn allen op reis: een bergreis. Tijdens de reis gebeurde er iets onverwachts. Eén van hen -Jolien- viel in een ravijn. Kaatje probeerde haar tegen te houden, maar dat lukte niet en ze viel mee. Nu hingen ze daar met zijn tweeën te bengelen aan de rand van de afgrond. Evi probeerde hen te redden door ze weer omhoog te trekken, maar ze schoot uit en samen vielen ze en vielen ze en vielen ze. Na wat een eeuwigheid leek landden ze op zachte wolkjes. Ze waren in het Maggyland terecht gekomen. Na een tijdje rondgelopen te hebben in dat toch bizarre land, verlangden de 3 vriendinnen naar hun mama en papa. Toen zagen ze een eenhoorn. Die zei dat ze terug konden gaan door de witte heks te vinden. De eenhoorn wou echter niet vertellen waar ze woonde. De 3 vriendinnen wandelden verder, door een donker bos. Daar ontmoetten ze de zwarte heks. Evi vroeg aan de zwarte heks of ze wist waar de witte heks woonde. De zwarte heks, zo slecht als ze was, stuurde de 3 meisjes een hele andere kant op. Nu waren ze op weg naar de moerassen. Eenmaal aangekomen bij het moeras probeerde Kaatje of ze er door konden lopen. Kaatje viel er pardoes in. Na haar er terug uit getrokken te hebben zagen ze een schattig eekhoorntje met een toverstokje. Opnieuw vroegen ze de weg naar de witte heks. Het eekhoorntje wist het wel, maar hij was te verdrietig omdat hij zijn toversterretje kwijt was, zodat hij het niet kón zeggen. Evi, Kaatje en Jolien besloten om het sterretje te gaan zoeken. Na een lange zoektocht door de moerassen en het donkere bos, vonden ze een eksternest. En ja hoor, daar lag het sterretje. Het eekhoorntje vertelde de vriendinnen dat de witte heks op de hoogste berg woonde. Hoe je daar moest komen wist de eekhoorn echter niet. Ze gingen dus op zoek naar de bergen. Eenmaal bij de bergen begonnen ze te klimmen. Eindelijk vonden ze de hoogste berg van heel Maggyland. Weer begonnen de meisjes te klimmen. Het was een vermoeiende tocht met stormen en kou. Na dagen reizen kwam de top eindelijk in zicht. Maar een huisje zagen ze niet. Na nog een dag reizen zagen ze een huisje en nog één en nog één. Het was een heel dorp. In het dorpje aangekomen zagen ze een pratende kikker. Na lang aandringen kwamen ze eindelijk te weten waar de witte heks woonde. Bij de witte heks aangekomen en nog één keer naar het Maggyland gekeken te hebben, vroegen ze aan de witte heks om hen terug naar huis te brengen. Terug thuis vonden ze het toch een beetje jammer dat ze niet meer in Maggyland waren. Toch waren ze ook blij dat ze weer thuis waren.

Einde