2.2 What's it like?

Scorpius pov

'Malfoy, Scorpius,' riep Snape. Hij keek gelijk mijn kant uit, terwijl hij bij de meeste leerlingen eerst moest zoeken. 'Ah, degene die zijn vriendinnetje ging helpen toen ze hopeloos verdwaald was in de kerkers. Brutaal genoeg om haar te gaan zoeken en de les te missen, maar te laf om haar te helpen als je in de buurt van een leraar bent! Gewoon toekijken, bangerik. Precies je vader! Brutaal en laf! Een typische Malfoy dus,' zei hij. Bijna alles wat hij had gezegd kon me niet schelen, het was toch niet waar, maar wat hij over mijn vader zei, pikte ik niet! Ik zag dat iedereen al naar me keek, wachtend op wat er komen ging, omdat ze niet verwachtten dat ik het hier bij liet zitten. Romy en Albus keken me aan met een waarschuwende blik, net zoals Romy ook had geprobeerd bij Rose, niet dat het hielp, net zoals nu dus. Ik haalde diep adem terwijl ik Snape woedend aankeek. Hij keek me... uitdagend aan, alsof hij wou dat ik er wat van zei, zodat hij me eruit kon sturen, zeker! Net toen ik had besloten mijn mond te houden en hem dat plezier niet te gunnen, zei hij nog iets. 'Zie je wel? Laf!' Toen knapte er iets in me, ik had me wonder boven wonder beheerst toen hij dat over mijn vader zei, maar dit werd te veel! Hij zette me voor schut voor twee klassen. Snel dacht ik na over wat ik zou zeggen. Toen bedacht ik iets, ik zou helemaal niets zeggen! Net zoals hij zo meteen. Het was hartstikke verboden wat ik zo ging doen, maar het kon me niet schelen! Hij had zijn hoofd inmiddels weer naar de namenlijst gedraaid, zodat hij niet zag wat ik zou doen. 'Monta…' begon hij, maar maakte zijn zin niet af. 'SILENCIO!' schreeuwde ik. Dat was een van de weinige spreuken die ik kende, die had ik thuis al geleerd. Snape zocht snel naar zijn staf en leek iets naar me te willen schreeuwen, maar het lukte niet echt. 'Waag het niet mijn vader of mij laf te noemen!' zei ik, waarna ik het lokaal uitliep. Net voor de deur achter me dichtviel hoorde ik hem nog schreeuwen: 'VANAVOND HIER KOMEN! TEGELIJK MET MISS KINGSTON, DENK MAAR NIET DAT JE HIER ZO MAKKELIJK MEE WEGKOMT!' Jammer, hij had de spreuk alweer verbroken, maar het voelde toch goed. Hoe durfde hij mijn vader laf te noemen? Hoewel, hij had mij en mijn moeder wel in de steek gelaten toen ik acht was. Snel schudde ik de gedachte weg, natuurlijk had hij daar een goede reden voor, toch? Aan het einde van de gang zag ik Rose lopen. 'Hey, Rose! Rose, wacht op mij!' riep ik naar haar. Ze draaide zich best verbaasd om. 'Wat doe jij hier?' vroeg ze.
'Ik ben eruit gestuurd,' zei ik grijnzend. Ze lachte even en daarna liepen we samen door.

'Waar gaan we heen?' vroeg ik ineens.
'Naar buiten. Moet je ook vanavond nablijven?' zei ze.
'Ja, maar ik denk dat ik dieper in de problemen zit dan jij,' antwoordde ik.
'Hoe heb je dat voor elkaar gekregen, dan?' vroeg ze.
'Ik heb silencio gebruikt, op hem,' zei ik zachtjes.
'WAT DA...' Voordat ze verder kon schreeuwen, sloeg ik snel mijn hand voor haar mond.
'Ja, dat is verboden, ik weet het, maar ik was boos!' zei ik.
'Nou ja, ik heb gehoord dat Snape nooit punten van zijn eigen house aftrekt, gelukkig,' zei ze.

Inmiddels waren we al buiten. We spraken nog een poosje en slenterden wat rond tot we ineens merkten dat het bijna tijd was voor de volgende les, transfiguration. Dat vak kregen we van professor Anderling, het hoofd van de school en het hoofd van Gryffendor. We hadden net trouwens les gehad met Gryffendor, nou ja, wij niet, maar de rest van de klas wel. We kwamen net de school weer in lopen toen we zagen dat onze klas naar boven kwam gelopen. 'Hoe was de les?' vroeg Rose aan Romy. Best wel grappig eigenlijk, Rose en Romy, het begint allebei met een r en allebei vier letters. Eigenlijk was Rose haar naam langer, maar dat deed er niet toe. Terwijl Romy alles aan Rose vertelde, liep ik zwijgend naast Albus. Ineens hoorden we achter ons gestrompel. 'Wat is er met hem gebeurd?' vroeg ik aan Albus, die niet eens verbaasd was over de jongen.
'Oh, ongelukje gehad met toverdranken brouwen, verkeerde hoeveelheid ingrediënten gebruikt. Zijn toverdrank was ontploft,' vertelde hij.
Ik draaide me verder om naar de jongen en sprak hem aan. 'Hey, gaat het?' vroeg ik
'Ja hoor, prima, ik was alleen geschrokken,' antwoordde hij. Hij leek het tot mijn grote verbazing te menen. 'Je haar zit een beetje in de war,' zei ik.
'Ik weet het, kan me niet zoveel schelen, ik ben allang blij dat ik niet heb moeten nablijven! Het had niet veel gescheeld, gelukkig kon ik aantonen dat ik precies had gedaan wat in het boek stond. Er stond een drukfout in, in plaats van twee van iets stond er twintig, dat pakte niet zo heel goed uit,' vertelde hij. Ik was verbaasd dat Snape hem wou laten nablijven omdat hij een foutje had gemaakt, dat zou nog een leuk jaar kunnen worden. 'Ik ben Scorpius en dit is Albus en hoe heet jij?' vroeg ik. De jongen leek me best aardig, dus waarom zou ik niet proberen vrienden te worden? 'Ik ben Daniel,' stelde hij zich voor. De rest van de weg naar het lokaal en de volgende lessen waren we in gesprek, ook Albus, Rose en Romy hadden zich in het gesprek gemengd. Het ging over vanalles en nog wat. Na de laatste les liepen we langzaam richting de great hall toen Romy ineens opmerkte: 'SH*T! Jullie moeten naar Snape.' Rose en ik keken elkaar geschrokken aan. Snel renden we naar het potionslokaal. We wouden natuurlijk niet weer laat komen, want dan hadden we echt een probleem.