De 5de deur

Ik droomde, ik droomde ráár... Ik was in een bos en ik liep maar en ik liep maar... Maar ik kon nérgens naartoe. Toen schrok ik wakker, ik keek om me heen en met een plof liet ik me weer op m'n kussen vallen. Ik keek op de wekker. Het was half 3 s'nachts. "Jezus..." Toen ik net weer een beetje in slaap was gekomen hoorde ik gebons, gebons uit de slaapkamer van m'n ouders. Héél voorzichtig liep ik de gang op en opende de deur. Een sterke wind raasde langs me. Ik keek in de kamer en zag zwart, alleen maar zwart... Ik probeerde het lichtknopje te vinden. Ik deed het aan... Dit was zeker weten NIET de kamer van m'n ouders! Ik zag 5 deuren. Ik hield van avontuur dus ik opende de eerste. Het was er zwart, net als de kamer in het begin. Ik keek om me heen en zag uit de 5de deur een spleetje licht komen. Ik keek nog eens voor de zekerheid om me heen en stapte de kamer in. In tegenstelling met de andere kamers was deze helder wit. Ik knipperde een paar keer met m'n ogen en liep naarbinnen. "Ja, ja, kom maar! Hier moet je zijn!" Zoals ik NOOIT zou doen vertrouwde ik de stem en liep verder... En verder.. Toen opeens was het niet meer zo licht. Ik zag een huisje staan. Het zag er verlaten uit. Ik wou niet maar m'n benen liepen er naartoe. Toen ik door het raam keek zag ik gewoon een klein woonkamertje, stoelen, een tafel.. "BOEM" Uit het niets stond er een oud vrouwtje voor het raam , ze keek me aan.. Haar gezicht was bebloed en ze bleef me maar aankijken. Langzaam smolten haar ogen en toen smolt haar hele gezicht. Het huisje begon ook te smelten en toen begon de hele omgeving te smelten! Ik keek naar mezelf. Mijn handen vervaagde en ikzelf bestond een paar seconden later ook niet meer...