61.

In de les begon Snape weer te schelden op Hermione omdat ze veel te veel had geschreven op haar opstel en over de must van Pansy. Waardoor ze hem af moesst doen en uitgelachen werd en huilend de klas verliet. ‘Mejuffrouw Queen haal Mejuffrouw Parkinson even terug’ zei Snape toonloos. ‘Alice! Haal Pansy even voor me’ niet veel later was ze terug met een spartelende Pansy. ‘Hier is ze meneer’ zei ik verveeld terug. Snape had er geen commentaar op dat ik Alice had gestuurd in plaats van dat ik was gegaan. Om me heen werd gegrinnikt om mijn actie. ‘Mejuffrouw Parkinson waar dachten we net naar toe te gaan?’ vroeg Snape ijzig. Ze wou haar mond open doen om iets te zeggn maar deed hem weer dicht toen ze Snape’s gezicht zag. ‘Dat dacht ik ook en als u nu weer zou willen gaan zitten dan kunnen we weer verder met de les’ zei Snape. Ze ging met tegen zin weer zitten en Snape ging weer veder.
Tijdens het brouwen vroeg Draco ‘Hoe doe je dat?’ en hij wees naar mijn drank. ‘Ik weet het niet, ik kan het gewoon’
De rest van de dag werd Pansy nog meer uitgelachen en hadden we eerder vrij omdat Professor Quirrell zich niet lekker voelde.
Na het huiswerk ging ik samen met Harry nog even vliegen op het Quiditch stadion. Het was erg gezellig. Ik leerde Harry nog een leuk trucje. Ik heb er foto’s en filmpjes van gemaakt. Plots zag ik sterretjes voor mijn ogen, en kreeg brandende pijn in mijn litteken en voelde dat ik van mijn bezem gleed en hoorde ‘Rose!’ en werd alles zwart.
‘Sluit je bij mij aan’ zei een hoge kille stem. Ik zag Quirrell en hij leek niet op de schijnheilige Quirrell die les gaf. Hij leek zelfverzekerd. ‘Sluit je bij mij aan’ zei de hoge kille stem weer. Hij leek bij Quirrell vandaan te komen maar zijn lippen bewogen niet. Toen zag ik James en Lilly mijn echte ouders. ‘Sluit je bij mij aan en ik laat je ouders weer leven’ zei de stem. ‘Nee!’ schreeuwde ik. Nu zag ik ook Harry. ‘Doe het of ik doe je lieve broertje wat aan!’ ‘Nee!’ schreeuwde ik weer. Toen zag ik een groene lichtflits
En schrok ik wakker. Ik had barstende hoofdpijn, pijn in mijn ribben en verband om mijn arm. Ik lach in een soort ziekenhuiskamer. Het was de ziekenzaal! De zon scheen volop door de ramen wat duidelijk maakte dat het middag was. Ik dacht even na over wat er gebeurd was. Oh ja, ik had brandende pijn in mijn litteken en gleed van mijn bezem. Ik dacht ook na over de droom, als het een droom was. Van al dat nadenken werd ik moe en viel weer in slaap.