059 Katie Jane Adams

“Wake up babe, your flight is going about two hours.” hoor ik een zachte hese stem bij mijn oor fluisteren.
Ik draai me even weg van het geluid, en ik verstop mijn hoofd onder de dekens.
“Katie.” fluistert dezelfde stem weer. Ik stop m’n hoofd geïrriteerd nog verder onder de dekens. Kan die stem niet even weg gaan? Ik wil slapen.
Ik voel hoe de dekens van mijn hoofd af worden gehaald, en ik voel twee zachte lippen op mijn wang.
Dit is wel een leuke manier om wakker te worden.
Ik open langzaam mijn ogen, en ik kijk meteen – afgezien van de zon – in Harry’s groene ogen.
“That was a really nice way to wake up.” grijns ik. Harry glimlacht even en geeft me nog een kusje.
“But you really have to stand up, your flight is going about two hours.” zegt Harry daarna weer serieus.
“But I don’t want to go to Holland!” protesteer ik. Meteen krijg ik weer het misselijke gevoel terug van vanochtend.
Ik wil helemaal niet weg uit Engeland. Ik wil hier gewoon blijven. Ze hebben hier toch ook scholen? Kan ik niet gewoon even van school omwisselen?
“You have to. We’ll see each other again as soon as possible.” zegt Harry.
Ik gooi de dekens helemaal van me af, en ik zie Harry naar me staren.
Ik volg zijn ogen, en ik kom erachter dat ik een nogal doorschijnend hemdje aan heb, met daaronder een knalroze BH. Akward...
“You know it’s rude to stare?” pest ik hem. Harry’s wangen worden langzaam wat rood, en hij kijkt expres een andere kant op.
“It doesn’t matter, I know it’s not very normal.” glimlach ik. Harry’s ogen vinden de mijne weer, en ik zie dat hij moeite moet doen om niet weer te gaan staren.
Opeens gaat de deur open, en komt Louis binnengerend. “Hey lovebirds!” zegt hij vrolijk.
Ik zucht even, waarom is Louis altijd zo druk en vrolijk? Ik heb hem nog nooit rustig gezien, of chagrijnig.
“Just smile, Katie. If you smile you’re day is much better as when you’re cantankerous.” zegt Louis.
Ik fake snel een glimach op mijn gezicht, zodat Louis niet door zeurt.
“Now your day is much better, do you feel it?”vraagt Louis.
“Yes Lou, my day is much better now.” zeg ik glimlachend, want ik moest blijven lachen van Louis.
“Can you please leave Louis, I have to change my clothes.” zeg ik.
“And Harry? Can he stay? That’s not fair!” zegt Louis quasi-verontwaardigd.
“Lesson one, Harry is my boyfriend.” zeg ik lachend. Louis kijkt me nog even quasi-verontwaardigd aan.
“Next time I’ll stay.” zegt hij, waarna hij weer wegloopt.
Als de deur dicht is, barsten Harry en ik in lachen uit. Vraag me niet waarom, maar Louis is echt heel grappig.
“So you have to change your clothes, hmm? And I can stay?” zegt Harry.
“Oh no, you can leave now.” zegt ik gemeen. Harry kijkt me even onderzoekend aan, maar ziet dan dat ik het niet meen.
Hij schiet even in de lach. “You’re my boyfriend, why shouldn’t you stay here?” vraag ik.
Harry haalt zijn schouders op. “I don’t know.” zegt hij.
Ik loop naar mijn koffer, en ik haal er een joggingbroek en een sweater uit. We zitten toch alleen maar in het vliegtuig of op het vliegveld, dus waarom zou ik moeite doen?
Ik trek snel mijn kleding aan, terwijl Harry’s blik op me brand.
Ik negeer het maar, want ach, het is en blijft een jongen hé?
“I’m ready.” zeg ik, als ik snel even wat mascare op heb gedaan, en mijn haar in een knot heb gedaan.
We lopen de kamer uit, en we gaan richting de kamer van de jongens.
Ja, we waren net in Faye en mijn kamer, maar Faye sliep denk ik bij Liam, aangezien ik haar hier niet heb gezien.
Ik vraag me eigenlijk wel af hoe Louis hier dan is gekomen, maar ja. Dat zijn zorgen voor later.

15 kudo's! Bij 20 kudo's en drie reacties activeer ik hoofdstuk 60 (: We staan helaas niet meer in de top, maar we stonden er tot drie uur in! (: Er zijn trouwens twee abo's weg Is het saai aan het worden?! xx