005 - P.O.V Anne

'Hmm, ik weet wel iets...' oh nee dit ga je niet menen. Als Tonnie een plan heeft dan is het meestal niet veel goeds, maar het werkt wel. Wat zal ik doen? Moet ik haar vertrouwen en doen wat ze zegt of gewoon mijn eigen plan trekken? Laat ik verstandig zijn en aan Tonnie's plan meedoen. Ik knik en ze legt het een beetje uit. 'We gaan gewoon via de achterkant, dus deze kant naar binnen. Zodra we binnen zijn leid ik de beveiliging af en loop jij door. Daarna wacht je op mijn teken. Oké?' ik snap het nou al niet meer, maar ik wil niet dom overkomen dus zeg ik maar gewoon ja. Ik zal proberen te doen wat ze zegt. Ze doet de deur open en we lopen sneaky naar binnen zonder dat iemand het door heeft. We zetten een paar stappen richting een deur en dan opeens duwt Tonnie me aan de kant waardoor ik omval en tegen een harde paal aan bots met m'n hoofd. 'Wat moet dat hier dame?' zegt een boze man tegen Tonnie. Ik ben er ook nog ! Ik sta op en wil wat zeggen totdat ik me herinner dat dat juist de bedoeling was. Ik moet nu doorlopen zonder dat ze iets door hebben. Maar wat moet ik daarna doen dan? Ik loop door en kijk nog even achterom. Ik zie iemand in een opening staan dus ik duik meteen naar de zijkant zodra hij me niet ziet. BAM, PATS, BOEM 'AU!' aaaah ! Dat deed pijn. 'Fack, fack, fack. Kut zooi!' gil ik door de donkere ruimte. Ik zit op de grond over m'n hoofd te wrijven als opeens het licht aan gaat en er een jongen naast me staat. Ik kan hem niet aankijken, m'n ogen moeten wennen aan het licht. Dan komen er opeens meer mensen aanlopen. Ik wil opstaan om het niet nog gênanter voor mezelf te maken, maar ik ben aardig duizelig door die klap. Ik wil ergens op leunen om niet om te vallen, maar dan valt dat ding neer, waardoor ik weer verder naar achter val. Dit was volgens mij niet het plan... Opeens houdt iemand me beet om te zorgen dat ik niet weer omval, ik leun op hem en wrijf over m'n hoofd en kijk wat ik allemaal heb aangericht. Om me heen staan de jongens, Paul, de band en de beveiligers die met Tonnie aan komen lopen. 'Gaat het een beetje?' vraagt Liam opeens aan me en hij begint een beetje te grinniken. Ik leun blijkbaar op hem en ik heb aardig wat schade aangericht als ik om me heen kijk. 'Ja prima!' Ik lach en wil recht op gaan staan als ik weer bijna omval, waardoor ik Liam bijna omduw. Iedereen lacht behalve Paul en de beveiligers. Josh zet een stoel neer, ik ga erop zitten en Niall gaat gehurkt tegenover me zitten met z'n flesje water voor mij in z'n handen. Ik kijk om me heen en zie Paul heftig discussiëren met de beveiligers. Ik zie Harry naar Tonnie toelopen en tegen haar praten en ik zie Tonnie verdrietig voor zich uit staren. Harry slaat een arm om haar heen. '... dat je met je hoofd tegen dingen bent aan geknald.' 'Wat?' zeg ik tegen Niall, die blijkbaar een heel verhaal aan het vertellen was. Hij lacht en zegt dat de rest wel verder kan gaan met de signing. 'Gaat het weer een beetje?' 'Ja hoor, prima.' zeg ik. 'We kwamen elkaar tegen in de trein, weet je nog? Of heb je door die klap geheugenverlies opgelopen? Dat zou wel jammer zijn...' Er verschijnt een glimlach. 'Ja ik weet het nog hoor. Je wist toch niet meer welke trein je in moest?' Hij lacht en bevestigd het. 'Ja dat ja, en dat jij toen ook al zo wankel was dat je tegen me aan viel.' Ik word rood en lach wat ongemakkelijker. 'Sorry. Ik kon je natuurlijk niet laten liggen in de trein.' Ik lach. Hij staat op en kijkt naar Paul. 'Sorry meisje, maar je moet naar het bureau vanwege vernieling en inbreken op de privacy van One Direction.' Ik kijk hem aan met grote ogen en kan niet geloven wat Paul zegt. Ik kijk om me heen en zoek Tonnie. 'Waar is Tonnie? Dat andere meisje dat net met Harry sprak?' Ik kijk Niall aan en dan Paul en de beveiligers. 'Ze mocht gaan, ze was verdwaald en kwam hier uit.' 'Ik was ook verdwaald en ik moet mee? Waar slaat dat op!' Ik kijk naar Niall en hoop dat hij me helpt. Tevergeefs. Niall duwt het flesje water in mijn handen en dan trekt Paul hem mee terug naar de signing. Nog een keer een blik uitgewisseld en dan weet ik dat het waarschijnlijk de laatste keer is dat ik Niall van zo dicht bij zie, of überhaupt voor het laatst zie...