010

Na een halfuurtje gaan Kimberly en Scarlett voor mij staan.
Kimberly slaakt een zucht. 'Je ziet er prachtig uit!' kirt ze zachtjes.
Ik sta op uit de stoel en loop naar de badkamer, ik ga echt mijn spiegel niet meer gebruiken, eng ding. 'Wauw!' mompel ik zachtjes naar mijn spiegelbeeld. Ik huppel terug naar mijn eigen kamer. 'Jullie zijn geweldig! Nu is het jullie beurt!'
Ik trek Scarlett en Kimberly mee mijn inloopkast in, 'Kies maar wat uit!'.
Meteen beginnen Scarlett en Kimberly tussen mijn jurkjes te snuffelen. Het is zo handig als je beste vrienden dezelfde maat als jou hebben.
‘Gelukkig bewaar ik mijn zelfgemaakte kleding niet in deze kast,' mompel ik zachtjes.
Als snel hebben ze beide een jurkje gevonden en staan ze samen voor de spiegel.
'Jullie zien er prachtig uit!' grinnik ik zachtjes. Ik trek ze mee terug naar mijn kamer en druk Kimberly op de stoel, en als we met Kim klaar zijn, is het Scarlett haar beurt.
Als we allemaal klaar zijn, rennen we naar beneden. Kim en Scarlett komen naar me toe met een klein pakje.
'Hier gefeliciteerd!' zeggen ze vrolijk.
Voorzichtig pak ik het pakje aan en loop naar de bank waar ik op neerplof. Zorgvuldig maak ik het cadeaupapier open en er verschijnt een klein doosje, ik open de deksel en daar liggen drie ringen. Voorzichtig pak ik er eentje op, aan de binnenkant staat "M&S&K".
'Ah, jullie zijn echt schatten!' Ik zet het doosje naast me op de bank en trek Kimberly en Scarlett in een knuffel. Al snel laat ik ze weer los en pakken we allemaal een ring uit het doosje en schuiven die om onze ringvinger. Ik ruim het doosje op en spring verschrikt op als de deurbel gaat. Ik werp een blik op de klok en zie dat het al acht uur is.
Ik loop naar de deur en doe hem voorzichtig open, voor de deur staan Lars, Beau, Chris én Ryan. Ze beginnen me te feliciteren en ik laat ze binnen. We lopen met z'n allen naar de woonkamer en ze begroeten Kimberly en stellen zich voor aan Scarlett.
Ryan komt naar mij toe gelopen 'zijn je ouders er niet?' vraagt hij verbaasd.
'Nee, die wilde me het huis voor mij laten,' gooi ik er makkelijk uit.
Niemand hoeft te weten dat ik negen van de tien keer alleen thuis ben. Al snel staat het huis vol met mensen, zelfs met mensen die ik niet eens ken. Omdat ik even weg moet uit de drukte loop ik naar boven, ik loop mijn slaapkamer in en draai de deur op slot.
Ik plof op mijn bed neer en leg mijn handen op mijn slapen. Mijn blik valt weer op de rare spiegel, zuchtend sta ik op en draai de spiegel weer goed. Ik doe een paar stappen naar achteren en kijk naar de spiegel, waar normaal mijn spiegelbeeld stond, was nu niks te zien. Ik loop naar de spiegel toe en leg mijn hand tegen het glas aan, in plaats van het koude glas te voelen zweeft mijn hand er gewoon doorheen.
Geschrokken trek ik mijn hand terug en kijk naar mijn hand. 'Geen leuke grap meer mensen!' roep ik geïrriteerd.
Ik loop weer naar de deur van mijn slaapkamer toe, maar ik struikel over mijn eigen voeten en maak een smak naar achteren, ik slaak een gil en knijp mijn ogen dicht. Voor ik het door heb raak ik de grond weer en open voorzichtig mijn ogen. Snel sta ik weer op mijn benen en klop mijn jurkje schoon. Ik loop naar mijn slaapkamerdeur en huppel de trap af. Maar de woonkamer is leeg, in de tuin klonk muziek, dus nieuwsgierig loop ik naar de achtertuin toe.
Ik schud met mijn hoofd als ik de achtertuin zie. Ik word opeens heel licht in mijn hoofd en het laatste wat ik voel is dat ik de grond raak.