2~

De drie jaren vlogen voorbij, maar dat vindt ik niet erg.
Ik hoor de deurbel gaan en loop naar beneden.
De verhuis wagen is er al.
Alle dozen uit mijn kamer moeten nog naar beneden dus daar help ik dan wel even mee.
Nadat alles in de auto staat kijk ik nog eens naar het huis, ik ga het hier toch wel een beetje missen. Maar ik ben blij om terug te gaan.
Ik ben blij om al mijn vrienden terug te zien! Nja bijna allemaal..
Nog een laatste keer kijken en dan bye huisje..
Na meer dan 2 uur in de auto te hebben gezeten komen we dan eindelijk aan.
Ik laat me op mijn bed vallen tussen alle dozen en val in slaap.
"Louise kom je?" Ja nu net als ik lief lig te slapen.. fijn.. "Ik kom al!"
Ik blijf verbaasd in de deuropening staan. Is dat Nils zijn mama? "Hey Louise wat fijn om jouw terug te zien." Lief lach ik terug. "Ook leuk om jouw terug te zien!"
"Heb je zin om mee te gaan naar Nils?" Dat wil ik nu echt niet hij laat me drie jaar zitten. " eum nee sorry ik ben een beetje moe" Ze kijkt bedenkelijk en zegt dan: "ok ik zie je dan nog wel een andere keer, maar ik moet nu weer weg nog een fijne dag en tot de volgende keer!"
Ik loop naar boven en start twitter op, ik kan het niet laten om even naar het account van Nils te kijken.
Dat had ik beter niet gedaan, ik zie dat hij ook gelukkig is zonder mij. De tranen stromen over mijn wangen en ik weet niet wat te doen.
Buiten zie ik 3 jongens lopen en ik heb het idee dat ik ze al gezien heb, maar ik weet echt niet waar.
Ze maken plezier en lachen, de kleinste ligt bijna op de grond van het lachen waardoor het er heel grappig uit gaat zien.
Ik kan een kleine glimlach niet oderdrukken en ik zie de blonde jongen me aankijken, vlug ga ik weg bij het raam en hoop dat het hem niet teveel is opgevallen. Misschien moet ik morgen maar eens de beurt ( opnieuw) ontdekken, misschien is er al veel veranderd. Ik besluit ook even naar het meertje te gaan niet ver van mijn huis. Daar zat ik vroeger heel vaak en ik kan bijna niet wachten om er terug te zijn, oké het klinkt raar maar dat was zo mijn plekje waar bijna niemand van afwist. Dat was het leuke eraan ik was er even alleen, even iedereen en alles vergeten.
Na een tijdje voor ik het doorheb, val ik in slaap en droom over vroeger, toen alles geweldig was.