O1O.

Eindelijk. Het was weekend. School was voorlopig even voorbij. Felicia en ik zouden maandag vertrekken naar Londen. Een week later is Harry daar ook voor zijn optreden. Hij was zo lief voor me. Ik begon me steeds meer op mijn gemak te voelen bij hem. Ik kende hem pas een week. Maar hij liet me weten dat ik echt iemand ben. Hij was zo geweldig.
Ik liep samen met Vanes door de stad, we zouden nog een paar dingentjes halen voor Londen. Vanmiddag zou Harry ook eventjes komen. Ik was zo nerveus. Hij zou Vanessa dan ontmoeten en waarschijnlijk zou haar ook leuk gaan vinden. Het liefst wil ik dat die twee elkaar nooit zouden ontmoeten. Maar helaas kan ik het niet langer uitstellen.
'Zullen we naar huis gaan, Harry komt zo.' Ik zie Vanessa knikken als een blij kind. Ik zat er zo ontzettend tegen op. Ik wilde het liefst nu keihard wegrennen ofzo. Geen idee. Als ik die twee maar niet aan elkaar hoefde voor te stellen.
We waren nu bij mijn huis. Over nog geen vijf minuten zal Harry voor de deur staan.
Ja hoor, de bel ging. Dat was het moment ik zou nu Harry kwijt gaan raken. Vanessa en Harry zouden elkaar leuk gaan vinden. Ik sta op en loop naar de deur. Een stralende glimlach kwam me tegmoed wanneer ik de deur open. 'Hee babe.' Zei die liefjes en drukte een kus op mijn voorhoofd. Wauw. Zei ik in mezelf en beet even op mijn lip. Ik liep samen met Harry de woonkamer binnen. Vanessa stond netjes op en gaaf Harry een hand. 'Hee, ik ben Vanessa.' Zei ze blij. En straalde. 'Hi. Harry.' Zei die en glimlacht. Ja hij glimlacht. Hij vind der leuk. Hij glimlacht naar der.
'Iemand wat drinken?' Vroeg ik. 'Doe maar water.' Zei Vanessa. 'Ja voor mij ook.' Tuurlijk neem lekker het zelfde. Ik wist dat ik die twee nooit aan elkaar moest voorstellen. Nu ben ik Harry kwijt. Ik had dit nooit moeten doen. Eindelijk een jongen die ik echt leuk vond.
Ik pak drie glazen uit het kastje en schenk ze alle drie in met water. Ik hoorde gelach uit de woonkamer en dat brak me. Ze hadden het nog leuk ook. Hoe kon ik ook denken dat Harry me echt leuk vond. Vanessa is toch een veel leuker meisje. Ze is veel spontaner, veel mooier, grappiger..
Ik liep de woonkamer weer binnen. Twee glimlachen keken me aan. Ik probeerde ook te glimlachen, wat moeilijk ging. Ìk ging op de stoel zitten, tegenover Harry en Vanessa, ja ze zaten ook al met zijn tweeen op de bank. Ik trok mijn benen op en begon met een gesprek mee te luisteren.
'Vanes, het is al 7 uur. Je moet naar huis.' Zei ik. Blij dat het eindelijk tijd was. Het kwam er misschien een beetje bot uit maar het was ook maar te helpen. Vanessa heeft namelijk erg strenge ouders. Ze mag echt niet te laat komen. 'Ow, ja dankje schat.' Ik glimlach zwakjes. 'Harry het was leuk je te ontmoeten.' Zei ze blij en gaf hem twee kusjes op zijn wang. Bam, recht in me hart. 'Ik zie je morgen schat.' Riep ze vrolijk naar mij. Ik glimlach en zeg haar gedag en plof dan weer neer, dit keer op de bank waar Harry meteen naast me komt zitten. 'Leuke vriendin heb je.' 'Ja he?' Zei ik nep. Hij sloeg zijn arm om me heen en trok me naar hem toe. 'Maar jij bent zoveel meer dan dat. Ik vind je echt leuk Maddy.' En dat waren de woorden die mijn hart lieten smelten.