When i'm awake.....

Lore's POV:
De jongens hadden weldegelijk andere kleren aan.
"Waar zijn we en wat hebben jullie in hemelsnaam aan?"Ik begreep er helemaal niks van.
"Ik moet zeggen,dat jij er ook niet slecht uitziet."zei Ares en glimlachte.
"Waar heeft hij het over en......"Ik ga me niet uitspreken als ik opmerk dat ik er ook anders uitzie.
Ik draag een witte jurk en m'n haar zit opgestoken.
"Waar zijn we in hemelsnaam?"
"De godenwereld..."zei Heres.
"Hoe weten jullie hiervan?"Die vraag leek heel makkelijk te zijn voor hun.
"We zijn hier geboren.....Net als jij."Heres had Meghan nog steeds vast.
"En nu?"
"Wat doen jullie hier nu weer?Jullie weten toch dat je geen mensen naar hier mag meenemen!"En stem klonk vanachter me.
"Hermes?Wel eigenlijk is......"Ik draaide me om.
"Is dit?Is.............Is het dan mogelijk?Ze leeft nog steeds?"Ik keek hem raar aan.
"Dat klopt.Dit is Lore,dochter van Apollo en Athena."Zei Mare toen hij naast mij staan.
Ik keek naar Mare,hij keek ook naar mij en glimlachte.
We volgden Hermes.
We kwamen aan een tempel."Wacht hier jullie."
Toen hij weg was liep ik naar Meghan,Heres had haar ergens neergelegd.
"Meghan??Meghan??Meghan??"Ik probeerde haar wakker te krijgen...

Meghan's POV;
Ik hoorde vaag gebabbel, maar negeerde het. Ik kon het nog steeds niet geloven. Ik was een kind van een... god! Alle puzzelstukjes vielen op hun plaats. Die aantrekkingskracht en het uiterlijk had ik van Aphrodite gekregen en wat ik van Poseidon had geërfd was dat ik mij aangetrokken voelde door water en ook thuis voelde. Wie weet wat kon ik wel allemaal niet met het water? Zou ik later wel achter komen.
Ik hoorde een vage "Meghan??Meghan??Meghan??" en opende mijn open en knipperde een paar keer voor ik door had dat het Lore was. Ik glimlachte eerst, maar die verdween toen ik zag wat ze aan had. Ze had een witte jurk aan en haar haar was opgestoken. Ik keek rap naar mezelf en zag dat ik ook een witte jurk aan had, maar niet dezelfde als haar. Waarschijnlijk was mijn haar ook opgestoken. Een kreun verlaten mijn mond. Dit was niet waar. Ik keek een beetje rond in de hoop Heres te zien, maar die was er niet.
"Waar is iedereen en waar zijn we?" vroeg ik in de plaats van me te excuseren dat ik flauw was gevallen.
Ik wist best waar we waren maar ik wou het niet toegeven.