Six.

Demi Lovato

Wat een verschrikkelijke dag, ik haat mijn leven. Sinds vanmorgen dan. Ik wist dat dit geen simpel jaar zou worden... Ik loop de trap voorzichtig af, want elke stap die ik zette deed verschrikkelijk pijn. Over mijn hele lichaam verspreid zaten blauwe plekken of schrammen. Na het MSN gesprek met Christina haat ik haar nog meer dan eerst. Ze denkt ook alleen maar aan haarzelf. In mijn ooghoeken zie ik dat er alweer een briefje op de tafel ligt. Toen ik thuis kwam was ik ook meteen naar boven gelopen. Ik heb geen zin om hem te lezen, maar het zou toch moeten.

Ben de hele week weg, vanmorgen spullen gehaald. Er ligt geld in het laatje.
Koop maar iets.

Ik voel natte druppen langs mijn gezicht lopen. Meteen liep ik naar het laatje en zie er 3 briefjes van vijftig in liggen. Best we veel. Ik verwachte een tientje... Aan het geld te zien wist ik dat ze langer dan een week weg zou zijn. Ik snap dat ze verdrietig is, want ik ben dat ook. Die verschrikkelijke klootzak bedroog me gewoon. Altijd lief doen en dan opeens krijg je te horen dat je ouders gaan scheiden. Ik wou dat ik nu naar mijn vader kon gaan, maar die zit voorlopig nog in de bak. Hij kreeg 1,5 jaar voor het mishandelen. Vreselijke gedachte. Ik pak het geld en loop naar de garage, pak mijn fiets en fiets zo snel mogelijk weg, ik wil daar niet zijn. In dat huis dat helemaal niet mijn huis hoort te zijn!

Aangekomen in de stad loop ik rustig door de straat, door het fietsen ben ik een beetje gekalmeerd. Gelukkig stond er geen wind. Ik zie een winkel, met grote letters 'PETSHOP' staan. Meteen schiet me een gedachte, ik wil een hond. Die kan ik natuurlijk niet daar ophalen, maar ik ga de spullen vast kopen. Ik loop ongemakkelijk de winkel binnen. Helemaal achterin de winkel zie ik de hondenspullen staan. 'Hallo dame.' Hoor ik een medewerker zeggen. 'Kan ik u misschien helpen?' De man kijkt me vragend aan. 'Ja meneer, ik wou graag een hond. Maar ben er natuurlijk spullen voor nodig.' 'Wat leuk een hond, maar het is makkelijker als u weet wat voor een hond je gaat halen. Dit is makkelijk voor het soort voer, en de grootte van de mand en de speeltjes. Ik heb misschien wel een leuk hondje voor je! Het hondje is klein als je dat leuk vindt?' Ik begin meteen te glunderen. 'Ja, fantastisch! Waar kan ik die halen dan?' 'Ik heb zelf puppy's gekregen.' En de man laat me een foto zien. 'Zo schattig!' 'Ja, ze zijn ook heel lief. Ik geef je mijn adres wel, en als je het leuk lijkt kun je vanavond langskomen. Dan zijn mijn vrouw en kinderen er ook. En als je wilt kan de pup vanavond ook mee, ze zijn al oud genoeg.' Ik zie me al helemaal voor me met een schattige puppy. Het probleem alleen is dat is er overdag niet ben.... Alleen ik heb wel elke dag tot 12:00, dus als ik 3 uurtjes weg ben, is dat toch niet zo erg? 'Ik wil je wel helpen spulletjes uitzoeken, want ik weet wel ongeveer wat deze pup nodig heeft.' 'Het klinkt misschien egoïstisch, maar hoeveel mag het hondje dan kosten?' 'Oh, je krijgt de pup wel. Want ik kan zien dat jij er echt goed voor wilt zorgen en dat je een goed baasje wilt zijn. Als wij dan een keer langs mogen komen, komt het allemaal goed.' 'Geweldig!'

Die avond klop ik aan bij een afgelegen boerderij. Mooi groot huis met grote tuin! Het was nog geen 10 minuten fietsen of ik was er al. Dezelfde man van vanmiddag doet open. 'Hallo Demi!' 'Hey Gert.' En ik glimlach. 'Wat een prachtig huis!' 'Dankjewel, kom binnen!' Ik loop naar binnen en zie 2 kindjes van ik schat 3 in de opening van de woonkamer staan. 'Dit zijn mijn dochtertjes, ze zijn een tweeling en zijn sinds vorige week 4.' Oh bijna goed dus! 'Wat leuk!' En ik stel me voor. 'Loop maar met me mee naar de hondjes meteen.' Gert gaat door de woonkamer en loopt naar een schuurtje. 'Kijk is aan! Daar zijn ze.' En ik zie 5 kleine schattige hondjes naar ons toe dribbelen. 'Wat een schatjes!' En ik aai een hondje. Ik weet niet wat het is, maar ik voel me heel aangetrokken tot dit hondje. Hij heeft zwarte oortjes en een zwart snoetjes. Op zijn staartje zit een wit stipje. De rest van zijn lichaampje is een beetje grijs/lichtbruin. 'Deze is mooi! Hoe noemen jullie hem/haar?' 'Het is een mannetje en wij noemen hem Oliver. Je zou hem zelf een andere naam mogen geven, maar dat is jouw beslissing.' Ik pak het hondje op en hij geeft me een lik. Ik vind hem zo geweldig dat ik meteen weet dat ik nu al van dit beestje houd. 'Ik denk dat ik het al weet!' Zonder ook maar één keer naar de andere hondjes gekeken te hebben wil ik Oliver. En dat week ik 100% zeker. 'Zozo, dat is snel. Oliver is ook een prachtbeestje.' En de man zelf houd een wit hondje vast met een zwart staartje. 'Ah! Die had ik nog niet gezien!' En ook dit hondje vind ik en schatje. Maar weer likt Oliver me dat hij me overhaalt om toch hem te doen. 'Nee, doe toch maar Oliver, ik ben dol op dit mormeltje.' En ik speel een beetje met hem. 'Kom maar mee naar binnen. Neem Oliver maar mee, dan stel ik je ook nog even voor aan mijn vrouw.' Ik vergeet alles en loop achter de man aan. Ik denk niet meer aan het ongeluk van vanmorgen, en vanmiddag had ik toch al besloten me morgen ziek te melden. En ik denk ook niet aan mijn moeder, wat die van Oliver gaat denken, want ze is er niet voor mij, dan wil ik wel iemand de er wel voor me is!

———————————

Een superlang stuk geschreven vandaag, hopelijk vinden jullie het leuk?
Bedankt voor het lezen!
xxxxx Marit