O2

'Ik ga weg, Roos zoeken.' zeg ik vastberaden. 'Daar komt helemaal niets van in! wie doet er anders de was!' roept mijn moeder boos. 'Ja daarom wil je niet dat ik weg ga, je geeft geen barst om me. Je houdt alleen maar van me omdat ik de vuile klusjes doe! Ik ben er klaar mee, de groeten.' Ik loop langs mijn moeder en ga naar de kast, ik trek een la open en pak de portemonnee van mijn vader. 'Je werkt altijd zo hard he pap? Ik mag vast wel wat geld pakken toch? ik moet wel mijn eten kopen' vraag ik grappend. mijn vader kijk me onnozel aan. 'Uh, ja pak maar..' mijn moeder kijkt hem boos aan. 'Wat denk jij wel niet? Ze mag niet weggaan, wie stofzuigt anders het huis. Jij doet het niet!' schreeuwt mijn moeder naar mijn vader. Terwijl mijn ouders ruziemaken, pak ik vrolijk 2 briefjes van 500 uit de portemonnee van mijn vader. Ik pak mijn jas en schoenen en trek ze aan. 'Dag pap! Dag mam! fijn leven nog verder!' Ik pak mijn tassen en trap de de ur open. 'He! Die deur was wel 75 euro he!' zegt mijn moeder boos. 'En daar maak jij je nu druk om?! Wat een waardeloze moeder ben jij! Het boeit je niks dat ik wegga!' Ik loop naar buiten, en gooi de deur nog harder dicht. Ik loop vastberaden het pad af. Ik kijk nog een keer om naar het huis, draai me dan om en loop weg zonder nog een keer om te kijken.
Ik loop nou al een dik halfuur, ik besluit om even te rusten. Ik zak neer op een steen en ik voel een traan over mijn wang lopen. Nee ik heb zeker geen spijt dat ik weg ben gelopen, ik baal er gewoon van dat ik geen ouders heb die van me houden. Verwoed wrijf ik de tranen van mijn wangen en open mijn tas. Ik pak de fles met Cola open de dop en drink de halve fles leeg. ik besluit om nog een kwartiertje verder te lopen en dan mijn tent op te zetten. Ik sta op en begin weer te lopen. Na een tijdje zie ik een mooie plek om mijn tent op te zetten. Ik loop naar een weiland waar 5 bomen in staan. Zo sta ik lekker beschut tegen de wind. Ik pak mijn tent en begin hem op te zetten, het is niet het makkelijkste werkje maar het lukt aardig goed. Na een halfuurtje staat de tent. 'Wow, hij is best groot.' zeg ik in mezelf. Oh god, begin ik nu al in mezelf te praten? Ik besluit even op twitter te gaan, ik pak mijn iPhone en start twitter op. Ik heb meteen 20 mentions, allemaal met 'Waar ben je, omg!' pff wat boeit hun dat nou! Ze hebben me voor geen meter gesteund! Ik besluit een tweet te sturen, mijn laatste tweet. Een afscheids- tweet. Ik weet niet of dat bestaat, maar ik vind van wel.

@Emmily_: Hay guyss, ik kom voorlopig niet meer naar school! Ik ben ... tja.. op een zoektocht! Ik ben de komende 2 maanden niet bereikbaar! Misschien langer. xx

Ik hoor na 1 minuut mijn mobiel al helemaal trillen, jaja alleen maar neppe bezorgdheid. Ik zet mijn mobiel uit.
Het begint al aardig donker te worden.. Ik begin te rillen. Het is best koud.. Ik pak een extra deken uit mijn tas, ik schuif in mijn slaapzak, knip mijn zaklamp uit en sluit mijn ogen. Ik hoop dat ik morgen al meer aanwijzingen krijg van Roos. Ik val in een diepe onrustige slaap.