57.

Ik trok mijn knieën op, sloeg mijn vrije arm erom heen en leunde met mijn hoofd op mijn knieën. Langzaam rolde er tranen over mijn gezicht. Tranen van verdriet, frustratie en woede. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe Draco, die me waarschijnlijk gevolgd was, naast me ging zitten. Hij zei niets en dat hoefde ook niet want ik was niet bepaald in de stemming, maar na een tijdje floepte ik er alles uit. Over de brutale Ravenclawer met de achternaam Solomon, hoe hij me beledigd had, hoe ik me machteloos voelde toen ik niets kon doen tegen de belediging, over mijn ogen zover het kon en over Sillencio. Ondertussen had Draco me op schoot genomen om me beter te kunnen troosten. Kyra was op mijn schoot komen liggen om me ook te kunnen troosten. Nadat ik klaar was met praten en was opgehouden met huilen zeiden we allebei niets en staarden we naar buiten. Na 10 minuten zei ik ‘Bedankt Draco dat je naar me geluisterd hebt’ en ik gaf hem een zoen op zijn wang. Er verschenen kleine lichte blosjes op zijn wangen, waardoor ik moest grinniken. ‘Je bent schattig als je bloost’ zei ik. ‘Ik ben niet schattig’ zei hij stoer, waardoor ik nog een keer moest grinniken. ‘Wat jij wilt’ zei ik. Verbaasd deed hij zijn wenkbrauwen omhoog. ‘Geven we zomaar toe?’ zei hij. ‘Ja op dit moment ben ik een watje’ ik legde mijn hoofd op mijn schouder en keek weer naar buiten. ‘Je bent geen watje’ zei Draco. ‘Je hebt alleen behoefte om sommige emoties te tonen die je anders nooit toont’ ik rolde met mijn ogen en zei ‘Nou niet te bijdehand gaan doen hè’ de rest van de middag zaten we daar zonder betrapt te worden. We maakten gekke foto’s, speelden Angry Birds, Plants VS. Zombies en we praatten en lachten. ‘Hoe laat is het eigenlijk?’ vroeg Draco toen we er nog steeds zaten. ‘Geen idee, ik kijk wel even. Shit!’ riep ik toen ik zag hoe laat het was. ‘Wat? Hoe laat is het?’ ‘Half 7, het eten is al een half uur bezig!’ snel stopte ik mijn iPod terug in mijn zak, tilde Kyra op en trok Draco mee de trap af. Beneden de trap stopte Draco heigend. ‘Alice’ riep ik. Ze verscheen voor mijn voeten. ‘Ja Rose?’ ‘Neem Kyra mee naar de common room van Slytherin en geef haar te eten’ Kyra miauwde klagend toen ik haar aan Alice gaf. Toen Alice verdween trok in Draco aan zijn hand mee. Toen ik even achterom keek zag ik dat Draco me grijnzend aankeek. ‘Wat?’ vroeg ik en minderde vaart. ‘We rennen hand in hand door de gangen’ grijnsde hij. Ik rolde met mijn ogen en zei ‘Dat is alleen zodat je me bij kan houden’ ‘Oh! Dat neem je terug!’ ik deed even alsof ik nadacht en zei toen ‘Nee’ en ging weer sneller rennen. Nog na lachend renden we de grote zaal binnen naar de tafel van Slytherin. Toen we langs Pansy renden keek ze me jaloers aan. Ik besteedde er geen aandacht aan omdat het niks voorstelde. We gingen op onze vaste plaats aan de tafel zitten. Sylvana aan mijn rechter kant, Draco aan mijn linkerkant en Sam en Blaise tegenover ons met soms Theodor erbij, nog een goede vriend van Draco, Sam en Blaise.