[TOKIO HOTEL] Just an normal story. 9

Als we eindelijk naar binnen mogen, staan we uiteindelijk helemaal tegen het hek gedrukt. Dat ik dit allemaal voor Mell over heb, Danique en Tessa zijn over het hek getild maar ik wou het niet omdat dat echt raar is, wat gaan Mell dan wel niet denken? “Bill kan je zeker goed zien zo, en als die jou ziet is hij gelijk smoorverliefd.” Gil ik. Mell zit vrolijk en gespannen voor zich uit testaren. Terwijl het concert pas over een halfuur begint. Als eindelijk het concert begint, word er echt heel erg geduwd en getrokken. Ik besluit toch maar over het hek te gaan samen met Mell, “Wow, nu staan we echt dicht bij het podium.” Gilt Mell. Ik glim lach naar haar, en zing vrolijk de liedjes mee. Ik kijk naar Mell en zie dat ze huilt, ze is zo blij! Heel de tijd zingt ze vrolijk mee, en gilt dan ineens “Bill, ich liebe dich” er door heen. Tom staat heel de tijd maar een beetje saai op de zelfde plek, wat hij normaal ook niet doe. Ik zie aan zijn gezicht dat hij vrolijk probeert te zijn, maar hij zich niet zo voelt. En Bill, hij danst, zingt en springt vrolijk over het podium. Tom komt ineens tot leven, en loopt naar de andere kant van het podium, waar wij staan dus. “Schrei so loud du kannst” schreeuwt Bill in de microfoon, en stopt met zingen. Tom staat nu recht voor ons, en Mell schreeuwt echt heel hard: “Tom!” en daarna “Liebe dich!” Mell draait haar hoofd om, en lach naar me. Bill kijkt om zich heen, en loopt dan naar Tom.. Nu staan ze allebei voor me neus. “Tom, kies er maar eentje uit.” Tom kijkt het publiek in, en kijkt recht in me ogen. Ineens verschijnt er een super brede lach op zijn gezicht, en zegt “Dat meisje, met dat zwarte Bill shirt aan.” Mell keek naar mij, en begon helemaal te hyperen. Ze word het podium op getrokken, en mag verder mee zingen. Het concert is nu echt bijna afgelopen, en bijna iedereen is al weggelopen. “Waarom blijven we hier nog staan, gaan we niet weg? Me moeder staat te wachten.” “Nee, je moeder komt ons niet eens ophalen.” Mell kijkt me stom aan, en ik begin hard te lachen want Georg en Gustav staan ineens op het podium. “Kaylee!” gillen ze in koor. “Hee guys.” Zeg ik droog. “Georg.. Gustav?” Mell is helemaal in shock. Ze lopen weer weg, en Mell kijkt me blij aan. “Oh mij God, hoe weten hun jou naam?” “Kom je nog wel achter..” Ineens galmt er door de zaal “Hai Mell en Kaylee.” Het is Bill die ergens achter de schermen door een microfoon praat.