[TOKIO HOTEL] Just an normal story. 7

Morgen is dan eindelijk de dag van het concert, ik heb er zo naar uitgekeken.. Ik zit nu op me fiets, onderweg naar Mell. Met een tas aan me stuur, een onder me snelbinders en nog een over me schouder. Gelukkig is het niet zo heel ver fietsen, ik hoef nog maar tien minuten ongeveer. Als ik er ben, zet ik me fiets voor de deur en pak me andere twee tassen nog. Als ik aan wil bellen, gaat de deur al open en hangt er iemand aan me nek. “Kaylee!” gilt Mell blij. “..Kom snel binnen, het is echt koud.” Ik zeg haar ouders gedag, en loop dan mee naar boven. Ik zet me tassen op de grond, en plof dan op een stoel neer. Ik bekijk haar kamer aandachtig, op haar deur staat heel groot geschreven ’bill ich liebe dich’ en er hangen vet schattige posters van Tom! Ik mis hem echt zo erg, maar gelukkig zie ik hem morgen weer na bijna een maand. Ik voel dat er tranen achter me ogen branden, maar gelukkig kan ik me inhouden. Mell begint te lachen, “Nu al heimwee?” ik schud lachend me hoofd, “Nee hoor, ik heb gewoon heel veel zin in morgen!”