001 - P.O.V Anne

"Waar ben je? Ik wacht op het perron xoxo" En verstuurd. Ik sta nu al een half uur te wachten op Tonnie, waarom is ze nou altijd zo laat? Is ze weer een leuke jongen tegen gekomen of zo, ze praat met iedereen die ze leuk vindt en vergeet dan meestal helemaal de tijd. 'Boe!' schreeuwt iemand achter me. 'Jemig Tonnie! Laat me niet zo schrikken gek! En kom voortaan eens op tijd!' Ze kijkt me lachend aan en we komen niet meer bij. De trein is er nog niet en het blijkt dat we nog een half uurtje hebben. Ondanks dat ze te laat was hebben we nog al de tijd ! 'Oh joh! We hebben nog een half uur stiefzusje! Nog een rondje Starbucks?' ik kijk haar lachend aan. Hoe ze het ook brengt, ik kom niet meer bij ! We kletsen zoals gewoonlijk de hele tijd door en als we aankomen bij de Starbucks stressen we omdat we niet weten wat we moeten nemen. Ik zeg maar wat en Tonnie blijkbaar ook. Als we hebben afgerekend willen we gaan zitten, maar zoals gewoonlijk is het hartstikke druk en kunnen we niet meer zitten. We moeten dus maar op het perron gaan zitten en tegelijkertijd wachten op de trein.
We zien een jongen gestrest heen en weer lopen. Hij heeft z'n iPhone in z'n handen en kijkt er naar maar lijkt het niet te begrijpen. 'Wat heeft hij nou weer?' fluistert Tonnie naar me. Ik kijk haar aan en moet m'n lach inhouden. 'Ik denk dat hij een iPhone heeft...' fluister ik terug. Dan begint ze keihard te lachen en ik lach mee. We lachen zoals gewoonlijk weer om niks! Maar ja, daar zijn we ook goed in. Hij kijkt ons aan omdat we zo hard lachen. Dan begint hij te lopen. 'Oh god nee, komt hij nou onze kant op?' zeg ik iets te hard. Ze slaat me dat ik stil moet zijn. Ik schaam me dood en Tonnie begint weer heel hard te lachen. Ze maakt het altijd ook zo gênant voor me! 'Sorry dat ik jullie stoor, maar -' voordat hij uitgepraat is roept Tonnie al iets terug. 'Ja je stoort ons, doehoei!' Oh nee waarom doet ze dit nou. Ziet ze niet dat hij hartstikke in de war is, wat is dit nou weer voor rotstreek! 'Tonnie houdt je bek.' Ik sla haar en ze stopt met lachen. 'Je stoort ons niet, sorry voor haar. Maar wat is er?' Hij schaamt zich ook maar trekt zich er niks van aan. 'Ik moet naar Centraal maar heb geen idee welke trein ik moet nemen. Ik ben hier voor het eerst snap je.' hij lacht heel schattig en onzeker. 'Rotterdam Centraal of Amsterdam Centraal of Utrecht Centraal? Niet lullig bedoelt hoor, maar naar welke stad moet je heen?' zegt Tonnie serieus en menend. Hij weet niet wat hij moet zeggen en twijfelt. Dan komt onze trein aanrijden. 'Ik moet naar een signing van een band zeg maar.' zegt hij twijfelend. Ik en Tonnie kijken elkaar meteen aan. Is hij serieus? Misschien gaat hij ook wel naar de signing van One Direction? Is hij een guy directioner? Terwijl ik het denk vraagt Tonnie het. Ze leest me gedachten altijd! 'Ik ben niet, of wel, ik weet het niet... Maar weten jullie welke trein ik moet nemen?' zegt hij twijfelend. Ik en Tonnie kijken elkaar met open mond aan en beginnen te lachen. 'We hebben geen idee, maar wij moeten deze trein in. See ya honey!' zegt Tonnie en we stappen in de trein die net is komen aanrijden.
We zitten in de trein en kletsen en lachen. We drinken chocolade melk die we meekregen van onze ouders. Haar vader heeft een relatie met mijn moeder en dus zijn we stiefzusjes én nog beste vriendinnen ook. 'Kwam die jongen jou trouwens ook bekend voor?' ze verandert opeens het onderwerp en ik ga erover nadenken. Ze heeft gelijk, hij komt me heel bekend voor. En net als ik antwoord wil geven zie ik de jongen een paar stoelen van ons vandaan zit, maar precies op de goede plek om me aan te kunnen kijken. 'Tonnie...' zeg ik fluisterend en knik naar hem. Ze kijkt waar ik naar wees en ziet hem zitten. Dan kijkt ze me aan zie ik in m'n ooghoek. 'Zit je nou te lachen naar hem? Heb jij nou oogcontact? Anne!' en ze begint te lachen. Ik geef haar een por met m'n elleboog, pfff ze maakt het ook zo gênant! 'Nee, hij kijkt mij aan hoor! Shht hij hoort je straks nog, het is al gênant genoeg!' zeg ik tegen haar. Ik kijk hem weer aan en hij lacht heel schattig en kijkt weg zodra we oogcontact hebben. Lacht hij me nou gewoon uit? Hij kijkt me weer aan en dan opeens gaat z'n mobiel af zie ik. 'Nou meid, dat is jammer, hij is al bezet!'
'Nou en, alles valt te breken toch?' Ik en Tonnie kijken elkaar aan en beginnen te lachen.
Een half uur zitten we al in de trein. Nog anderhalf uur te gaan. Tonnie en ik luisteren muziek, het album Take Me Home natuurlijk. 'Let's go crazy, crazy, crazy till we see the sun I know we only met but let's pretend it's love' zingt Tonnie zachtjes naast me. Ik moet lachen en kijk weer naar de jongen. Opeens komt er iemand door de deur en gaat naast de jongen zitten. Hij heeft een beanie op en een zonnebril, maar ik herken hem uit duizenden. Ik sla Tonnie blijkbaar heel hard omdat ze een gil geeft en me terug slaat. 'Wat is er mis met jou?!' gilt ze naar me. Allebei de jongens kijken naar ons en dan fluister ik naar haar dat ze eens naar de jongens moet kijken. Haar mond valt open en ze kijkt me met grote ogen aan. 'Nee...! Oh my god!' En er verschijnt een grote glimlach op haar gezicht.