[TOKIO HOTEL] Just an normal story. 3

Ik loop naar beneden, en ga zweigent naast Tom op de bank zitten. “Lieffie, sorry dat ik je niet liet uit praten.” “.. Echt het spijt me.” Ik kijk hem aan, en geef hem dan voorzichtig een kusje op zijn voorhoofd. Hij lacht lief, en vraagt dan: “Wil je me alleen nog wel uit leggen, wat dat met mij is?” Het blijft weer een tijdje stil, ik zucht. “Met jou is er niks, echt niet. Maar het is gewoon als jullie op tour zijn, en ik niet mee kan, mis ik jou echt heel erg! En elke keer als we samen zijn, vind ik dat zo fijn.” Tom geeft me een zoen, “Ik snap het liefje, maar je moet het nu nog wel goed maken met Bill!” Ik knik, en sta dan op. “Hij is boven.” Ik lach nog naar Tom en loop dan naar boven. Ik klopt op Bill zijn deur, “Nee!” gilt hij. Toch doe ik de deur voorzichtig open, en zie Bill helemaal in elkaar gezakt op bed zitten. Ik ga naast hem zitten, en zo blijven een tijdje zwijgend zitten. “Bill, sorry dat ik zo reageerde..” “.. ik had echt nooit zo moeten reageren, en ik weer zeker dat je mij wel kent. Maar Mell had me gebeld en ze weet natuurlijk helemaal niks van ons af, en dat werd me allemaal een beetje teveel.” “En dat moet je dat maar allemaal lekker op mij afreageren?” “Sorry, het lag echt niet aan jou, jij kon er niks aan doen! Het spijt me Bill, ik had het gewoon niet op jou moeten afreageren.” Het blijft weer een tijdje stil, en dan merk ik dat Bill aan het huilen is. “Kaylee, realiseer je je dit nu pas? Wil je dan alsjeblieft weggaan?”