December 8, part 1.

December 8, part 1 | Charlotte Emelie Jenner

"Goodmorning best friend, lekker geslapen?" Verward opende ik mijn ogen waarna ik in het lachende gezicht van Harry keek. "Goodmorning Haz, heb heerlijk geslapen. Jij?" Vroeg ik hem. "Langs jou slaap ik altijd heerlijk." Zei hij zonder schaamte met een enorme glimlach op zijn gezicht. Een kater had hij niet, aangezien hij weinig tot bijna niets had gedronken gister. Iets wat totaal niet iets voor Harry was, die dronk altijd wel wat als hij uitging. Maar ook ik had geen kater, aangezien ik maar een glas Jack Daniels op had en redelijk goed tegen drank kon. "Haz, wie zocht je gister? Je zei dat zij er niet was maar je onderbrak jezelf toen je mij zag.," Harry sloeg zijn ogen neer waarna zijn wangen lichtjes rood kleurde. "Ik zocht jou.." Gaf hij toe. "Demy had Liam verteld dat jullie uit zouden gaan en had gevraagd of Liam en Niall ook wilde komen. Niall had zijn mond per ongeluk voorbij gepraat en toen wilde Zayn en Perrie ook mee. En omdat Liam het wel een leuk idee vond als ik ook meeging vroeg hij ook mij met hem mee. Ik wilde eerst niet, had totaal geen behoefte en zin om uit te gaan omdat ik eigenlijk naar jou toe wilde. Tot dat Liam me vertelde dat jij er ook zou zijn.." "Oh." "Ik kon je niet vinden en dacht dat Liam en de rest me gewoon mee wilde krijgen. Iets wat achteraf enorm stom was aangezien dat niks voor Liam is. Liam vertelde me om nog eens op zoek te gaan en toen ik je nog steeds niet kon vinden en terugkwam zag ik jou al bij de rest zitten." Verklaarde hij. "Ik heb je gemist Charlotte. Toen ik je een paar dagen niet had gesproken realiseerde ik me pas echt hoeveel je voor me betekend, hoeveel ik om je geef en hoeveel ik van je hou. Na mijn ouders ben je de belangrijkste persoon in mijn leven. Je bent mijn beste vriendin en ik geef om je, ik hou van je. Ik wil niet zonder je en ik kan niet zonder je, nooit meer. Ik wil dat je dat weet Charlotte." "Dat zijn veel woorden voor op de vroege morgen.." Mompelde ik. "Je verpest het moment." Nep-boos sloeg Harry zijn armen over elkaar heen. "Sorry, ik hou ook van jou." "Ik ben serieus Charlotte. Het maakt niet uit waar ik ben, Londen, Amerika of op tour. Altijd zal je een plek ik mijn hart hebben die niemand kan vervangen. Jij bent hetgeen dat ik het meest mis als ik niet in Londen ben. Natuurlijk zijn de jongens belangrijk voor me. Maar nooit zullen ze de leegte opvullen die er is als jij er niet bent." Harry keek me recht in mijn ogen aan. Al die tijd dat hij aan het woord was had hij nog geen een keer weggekeken. En ook ik keek niet weg. "Je weet dat ik van je houd. Maar het is gewoon moeilijk voor me. Je bent mijn aller, aller, aller beste vriend. Maar je brengt zoveel meer mee met je dan vriendschap. Paparazzi, haat van de fans en een enorme breuk op mijn privacy. Mensen weten zoveel meer over me dan dat ik eigenlijk zou willen dat ze wisten. Maar tegelijkertijd breng jij een glimlach op mijn gezicht en je vrolijkt me op als het nodig is. Plus niet te vergeten hoe lief sommige fans zijn, en het feit dat er zelfs mensen fan van mij zijn. Mensen die mij als hun rolemodel zien, mensen die later willen worden zoals ik nu ben. Maar ondanks alles hou ik ziels veel van je. En alles, maar dan ook echt alles is het dubbel en dwars waard!" Harry sloeg zijn armen om me heen en drukte me dicht tegen hem aan. Hij moest eens weten hoe erg het allemaal tegen de waarheid zat. Het enige dat ik had weggelaten was dat ik hopeloos verliefd op hem was. Maar voor hoelang kon ik dat nog geheim houden?