Untill I found you ||184|| Tom

Tom

Glimlachend kijk ik naar Lea Michelle en Amynthas. Ik ben trots. Trots op beide. Ik had niet durven dromen dat Lea zo perfect zou zijn. Ze is alles wat ik had durve dromen.
'Wil je wat drinken?' Amynthas knikt. Ik druk een kus op haar voorhoofd. 'En jij Bill?'
'Graag.'
'Cola?'
Hij knikt. 'Jij ook Emily?' Emily glimlacht en knikt. Ik loop de kamer uit en ga naar de kamer van de zusters. Die kunnen mij vast verder helpen.

'Alsjeblieft.' Ik geef iedereen zijn drinken aan. Voor Amynthas heb ik een vruchtensapje meegenomen en voor mezelf een colaatje.
'Gustav en Georg zouden morgen even langskomen. Dan zouden julie nu nog even rust hebben. Weet je eigenlijk al wanneer jullie naar huis mogen?' Bill ratelt gewoon door. Amynthas is gefocust op Lea die in haar armen ligt. Volgens mij krijgt ze ook de helft van wat Bill zegt niet mee. Ze zal wel moe zijn. Ze is pas bevallen en had ze ook nog een nachtmerrie afgelopen nacht.
'Wil jij haar e en vasthouden?' Glimlachend pak ik Lea over van Amynthas. Ik ga op een stoel naast het bed zitten en kijk glimlachend naar het wonder dat in mijn armen ligt. Bill komt naast me staan. 'Ze lijkt op je,' mompelt hij. De glimlach is niet van mijn gezicht te slaan, zo gelukkig voel ik me. 'Ze lijkt dus ook op jou.' Bill giechelt. 'Een beetje wel ja.' Bill zal een goede oom voor haar worden. Hij is nu al helemaal verliefd op haar.
'Wil je haar even vasthouden anders?' Bill knikt zo hard dat ik bang wordt dat zijn hoofd eraf vliegt als hij nog lang zo doorgaat. Ik leg Lea in zijn armen en glimlach. 'Ondersteun haar hoofdje goed.'
'Emily, kan je een foto maken?' Emily pakt haar telefoon en maakt een foto van de stralende Bill. 'Ik stuur hem door.'
Nog geen minuut later hoor ik mijn telefoon piepen dat er een berichtje binnen is, die van Bill volgt al snel. Ik kan me een gelukkig mens noemen.

sorry dat het zo onwijs lang duurde! Ik ben heel erg druk met school en heb daardoor weinig tijd en inspiratie om te schrijven.